donderdag 3 januari 2013

De zwijgzame roeier

Nachtbraker had een goede opmerking op mijn laatste post. Spontaniteit en gemeende interesse zijn sleutelwoorden voor een leuk contact. Helemaal mee eens. Maar soms best lastig om toe te passen in mailcontact.

Op dit moment ben ik aan het mailen met een jongen die me heel erg aardig lijkt, maar er komt niet zo heel veel uit, op papier. Volgens mij hebben we hier te maken met een typetje "Stille wateren, diepje gronden". Als ik vraag naar zijn interesses komt er een kort antwoord, zoals "roeien".
"Leuk, zit je bij een vereniging?"
"Ja."
"Een studentenvereniging, of gewoon een vereniging voor iedereen?"
"Gewone vereniging."
"En roei je vaak?"
"Drie keer in de week."
"Oké, dat is best intensief."
"Ja."

Goed, dit schiet niet echt op zo. Ook mijn eigen schuld, ik stel niet echt open vragen. Oké, een open vraag.

"Wat vind je precies zo leuk aan roeien?"
"Gewoon lekker om te doen. En je moet toch sporten."
"Waar is je passie voor roeien door ontstaan?"
"Leek me gewoon leuk."

Juist. Sommige mensen hebben gewoon moeite met communiceren. Of ik stel de verkeerde vragen. Dat kan ook. Niet meteen afschrijven deze jongen, geef de mensen een kans.

Feit is dat datingsites vooral werken voor mensen die goed zijn met woorden. Kun je een pakkend verhaal schrijven met niet al te veel schrijffouten en weet je hoe je jezelf moet verkopen? Alleen dan lukt het je om interesse te wekken bij een ander (dit is mijn voorlopige conclusie).

Zelf heb ik er minder moeite mee om me te uiten met woorden. Als hij vraagt wat mijn hobby's zijn dan schrijf ik meteen een kantje vol. Ik schrijf makkelijk en soms ook te veel. Misschien vindt hij dat wel overdreven of niet prettig. Hoe het ook zij, ik sta op het punt om het gesprek te verbreken met deze jongen omdat we simpelweg niet op één lijn liggen qua communicatie en dat is toch redelijk cruciaal op dit medium. Maar dan vraagt hij me opeens wanneer we eens gaan afspreken.

"Huh? Wil je nu al met me afspreken?"
"Ja, waarom niet. Ik vind dat het weinig zin heeft om heel lang te blijven mailen als je elkaar leuk vindt. Je weet toch pas hoe iemand echt is als je face to face kan praten."

Oké, dit was zijn langste zin tot nu toe. En misschien heeft hij wel gelijk. Ik besluit hem het voordeel van de twijfel te gunnen en we leggen onze agenda's naast elkaar.
"Kan je zaterdag?"
Euh, ja zaterdag heb ik nog niets staan. Maar dat is best snel al.
"Zaterdag heb ik nog niets staan."
"Mooi, dan zien we elkaar dan."
......

Jeetje, ik heb een date. Mijn eerste date. Met de zwijgzame roeier. Overmorgen.

help

Geen opmerkingen:

Een reactie posten