donderdag 31 januari 2013

Vang de vlieg

De pannenkoeken en verwijderde kattenharen ten spijt valt mijn pc nog steeds op de meest onverwachte momenten zomaar uit. Gister ben ik extra lang op de uni gebleven om daar mijn essay verder te kunnen schrijven zonder de stress van het om de drie minuten back-uppen. Toen ik laat en moe eindelijk thuis op de bank neerplofte ging de telefoon.
"Met Laura."
"Hoi met Jasper."
Ik schrik overeind. Weer helemaal wakker en klaar voor iedere onverhoedse aanval, van welke kant dan ook. Dat is die enneagrammenjongen!
"Hoe kom je aan mijn nummer?" vraag ik wantrouwiger dan achterdochtig.
"Ik heb zo mijn bronnen."
Ja, je hebt gewoon internet, eikel.
"Euh, waarom bel je me?"
"Je kwam maar niet online."
"Nee, ik had het nogal druk met andere dingen. Ik had even niet zo'n behoefte aan de datingsite."
"Ik dacht al, die is zeker op een date ofzo."
"Nee dat was ik niet. Maar als dat wel zo was, wat zou jou dat aangaan dan?"
"Niets natuurlijk. Dat zijn jouw zaken. Maar ik was gewoon een beetje ongerust. Ik zou niet willen dat je je zomaar in iets gevaarlijks stort."
Zijn stem klinkt laag en zalvend. Ook al maakten de woorden me zojuist furieus, de toon zorgt ervoor dat ik weer kalmeer. Als een hand die over mijn fluwelen opengesperde neusgaten streelt. Mijn god, een paardenfluisteraar.

"Iets gevaarlijks? Is dat hoe jij daten ziet?"
"Dat hangt ervan af met welke persoon je bent." Hij spreekt het uit op een toon alsof hij op zichzelf doelt.
"Maar ben jij dan gevaarlijk of juist niet?"
"Wat jij wilt." En weer laat hij een bepaalde spanning in de simpele woorden klinken. Ik vind het hele gesprek absurd. Hier heb ik niet eens zin in. Ik wil gewoon douchen, even op de bank hangen met kat, tv en chips en dan mijn bed in.
"Weet je Jasper. Op dit moment wil ik gewoon slapen. Als ik zin heb om te praten zie je me wel weer online verschijnen. Oké?"
"Dat is goed. Ik laat je aan jezelf over. Maar je kan me altijd bellen als je daar behoefte aan hebt."
Weer die geruststellende klank. Hoe doet hij dat?
"Euh, ja oké. Nou dààg."

Ik zet mijn mobiel uit en installeer mezelf naar wens op de bank. Kat doet niet mee, die vangt vliegen in het raamkozijn. Even blijf ik hem bekijken. Zo soepel en rustig als hij op de vlieg afloopt. Die heeft totaal geen argwaan en zoemt een beetje heen en weer tegen het glas en dan... BAM!! Een zwart fluwelen poot op zijn donder. Plat.



dinsdag 29 januari 2013

Ergerlijk of intrigerend?

De enneagrammenjongen fascineert me een beetje.

Aan de snelheid waarmee hij altijd op mijn berichtjes reageert kan ik zien dat ik op dat moment de enige ben waar hij contact mee onderhoudt. Terwijl ik weet dat hij best een player is met veel vriendinnetjes. Oprechte aandacht is blijkbaar het punt waar hij mee scoort. De meeste leden waar ik contact mee heb reageren soms wat vertraagd. Dan zie je dat ze online zijn, maar niet meteen reageren. En dat is dan natuurlijk omdat ze met een andere chick aan het flirten zijn en niet omdat ze net iets te drinken uit de keuken aan het halen zijn of even het vuilnis buiten zetten natuurlijk.
Nee, als je echt in een leuk gesprek zit dan vergeet je je huishouden gewoon.

De enneagrammenjongen heeft een webcam (en ik niet) en hij heeft hem gewoon de hele tijd aan staan als we 's avonds met elkaar aan het chatten zijn. Aan zijn ogen zie ik dat hij met saaie dingen bezig is, soms zit hij een beetje in zichzelf te neuriën en als hij het geluidje van mijn inkomend berichtje hoort kijken zijn ogen iedere keer weer blij en verwachtingsvol naar links als hij het schermpje aanklikt om te zien wat ik heb geschreven.

Maar als je zijn antwoorden leest zou je helemaal niet denken dat hij zo eager is. Als ik net vertel dat ik in een interessant boek bezig ben, dan is zijn antwoord: "Leuk voor jou."
Eerst dacht ik dat dat soort onderwerpen hem niet zo boeiden, maar dat is dus niet zo. Soms kunnen we hele avonden vullen met het kletsen over boeken. Nee, hij doet het echt om mij te teasen. Hij weet dat ik een bepaalde reactie verwacht en dus geeft hij het tegenovergestelde antwoord. Soms best frustrerend. Maar ook wel interessant eigenlijk.

Hij is zich er natuurlijk ook van bewust dat ik hem via de webcam kan zien. Zo'n goede acteur is hij nu ook weer niet. Al denkt hij volgens mij van wel. Hij checkt regelmatig op zijn scherm hoe ik hem zie en past dan zijn houding of gezichtsuitdrukking aan. Ook zijn neuspeuteren/krabben/neus snuiten/ achter de pc eten en dan soort heel gewone zaken opeens niet aan de orde. Haartjes zitten netjes, kleertjes zitten goed. Terwijl ik met mijn badjas en ongewassen haar onderuitgezakt achter de pc een kruimelig saucijzenbroodje zit weg te werken met kruimels in mijn mondhoek. En niemand die het ziet, daarom heb ik dus lekker geen webcam.

En net als we dan in een verdergaand gesprek zitten typt hij opeens: "Ik ga ff tv kijken. Doei."
Dan staat hij op zonder antwoord af te wachten en verdwijnt naar de bank. De webcam laat hij gewoon aanstaan en ik kan hem in het hoekje net nog zien. Dat weet hij en daar speelt hij op in. Hij probeert me nieuwsgierig te maken.

Ik weet dat hij een spelletje speelt. Hij wil de mysterieuze man zijn. En ook al weet ik dat het een truukje is, het werkt dus blijkbaar wel. Ik ben dan zowel geërgerd als geïntrigeerd.