tag:blogger.com,1999:blog-16016366499436291592024-03-05T13:32:53.426-08:00Laura Date Ik ben Laura, een levenslustige single meid van rond de 30 en beschrijf hier mijn ervaringen met daten en andere liefde en sex gerelateerde zaken.
Ik zou het leuk vinden als je wilt reageren op mijn blogs. Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.comBlogger63125tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-32892371280704758002014-05-29T04:48:00.000-07:002014-05-29T04:50:20.425-07:00Black Lips in AmsterdamAfgelopen zondag naar een optreden van The Black Lips geweest. Ik had ze al eerder zien spelen in een kelder in Amsterdam een paar jaar geleden en dat was ook zo'n heerlijk energiek spektakel. Al moet ik zeggen dat ik ze toen leuker vond omdat ze meer punk speelden. Zondag waren de nummers wat rustiger dan ik had verwacht. Ik had me al klaar gemaakt voor een rondje in de pit, alle elleboogstoten en eventueel een kist in mijn oog. Die kreeg ik alsnog hoor. Het publiek begint tegenwoordig al bij alleen het horen van de bandnaam te crowdsurfen. Maar zo hoort dat ook bij een lekker avondje garage. Een garage met glas-in-lood.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvXCX0GCk5W6xUmuxVZUspuo9mifanxzPfzgzZOvGvDmN1PCIFsydWuHByfosir9b2gcr6v16viUbL37RRF0RLPuX6KHXklhGiyPruoLYVlCqPCbJaFIaQ9JPN_gYmofvnnzdPdz0onJA/s1600/bitterzoet.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvXCX0GCk5W6xUmuxVZUspuo9mifanxzPfzgzZOvGvDmN1PCIFsydWuHByfosir9b2gcr6v16viUbL37RRF0RLPuX6KHXklhGiyPruoLYVlCqPCbJaFIaQ9JPN_gYmofvnnzdPdz0onJA/s1600/bitterzoet.png" height="285" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Ik ben nu naarstig op zoek naar de videobeelden van het concert waar ik een paar jaar geleden was. Dit jaar heb ik mijn mobieltje maar niet in mijn hand gehouden tijdens het springen, want het risico van kapotgaan was wat te groot (zelf was ik ook aardig total-loss). Maar jullie kunnen de band natuurlijk altijd bekijken op youtube.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/lrNSjItTfes" width="420"></iframe>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-19839911097722178872014-05-20T23:50:00.000-07:002014-05-20T23:50:12.296-07:00Wake up callDe volgende ochtend werd ik met een verheerlijkte glimlach op mijn gezicht wakker en ik voelde de vlinders nog steeds in mijn buik rondfladderen. Ik pakte mijn telefoon om mijn beste vriendin Merel te bellen. Dit soort gevoelens wil je kwijt, wil je delen.En daarna zingend en huppelend de dag doorbrengen.<br />
<br />
Merel nam wat knorrig de telefoon op. Zij bevond zich duidelijk in meer duistere sferen op dit moment en had wellicht geen behoefte aan mijn gefladder en gehuppel. Maar dat kon me weinig schelen. Liefde maakt egoïstisch.<br />
<br />
"Meer, ik denk dat ik verliefd ben!"<br />
"Hmpf (gesteun aan de andere kant). Vertel."<br />
<br />
Toestemming om los te barsten: "Hij is lang en knap. Heel donker haar en mooie donkerbruine ogen. Wel een beetje dun, maar ontzettend atletisch gebouwd. Dat komt omdat hij zoveel fietst. Hij is wielrenner. Vandaar zijn goede conditie hihi. En hij heeft onwijze normen en waarden, is naar Afrika geweest om kindjes te helpen en hij eet alleen maar Fair Trade enzo. En we hebben dezelfde muzieksmaak." (ik zou hier een smiley aan toe moeten voegen want ik bleef grijnzen tijdens het vertellen. En niet ademen natuurlijk.)<br />
<br />
"En?"<br />
"Wat en?"<br />
"Nou, normaal ben je een half uur aan het woord. Ik wacht op meer."<br />
"Er is niet meer."<br />
"Hoe bedoel je?"<br />
"Nou, meer weet ik niet van hem. We hebben gister een bandje gekeken. Dat was de eerste keer dat ik hem zag. We hebben niet zoveel gepraat."<br />
"Maar je bent wel verliefd?"<br />
"Ja, nou ja. Hij is meegegaan naar mijn huis daarna. Je weet wel. O, hij was zo goed en fijn. Zijn lijf is zo sterk en zacht tegelijk. Helemaal glad (giechel). Ik voelde me zo ontspannen bij hem." (grotere smiley)<br />
<br />
"Lau."<br />
"Ja?"<br />
"Heb je niet gewoon last van een goede-wip-roes?"<br />
"...."<br />
"Nou?"<br />
"Ja, misschien wel. Het was ook al weer even geleden."<br />
"Ja (zucht aan de andere kant). Nou ik ga weer verder met verhuizen. Jij verder veel plezier met nagloeien. Spreek je later. Kuzz."<br />
"Kuzz."<br />
<br />
O. Ja. Dat dus.<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-37074599675724657942014-05-20T02:57:00.001-07:002014-05-20T02:57:28.889-07:00Daar kun je chocola van makenMijn interesse voor de sociale kant van internet was even helemaal weg. Het leidde me teveel af van mijn studie en ik ga liever ergens voor 100% voor als ik het dan toch doe. Studie was prioriteit en maar goed ook, want ik heb de afgelopen tentamens goed doorstaan.<br />
<br />
Maar nu is het blokken voorbij en zitten er teveel uren nietsdoen in een dag. Dat is weer even wennen. Heerlijk met dit weer met een boek naar buiten, vrienden opzoeken en veel wandelen. Maar toch. Dan zit je de avonden alleen op de bank. Er is niets leuks op tv en de pc lonkt.<br />
<br />
Mensen live ontmoeten is wat ik nu weer meer wil doen. Laatst voegde ik de daad bij het woord en stelde aan een jongen van de datingsite, die ik tijden geleden voor het laatst had gesproken, voor om samen naar een bandje te gaan kijken. We hebben dezelfde muzieksmaak (toch altijd wel een belangrijk criterium) en hij leek me goed gezelschap. De avond was ook echt heel gezellig en de band leuk. Nadeel van samen een bandje kijken is dat je weinig kunt praten. Na de eerste paar minuten zagen we af van het in elkaars oor tetteren. Nu wierpen we elkaar af en toe een blik toe. Die blikken werden steeds broeieriger en ik was me op een knetterende manier bewust van zijn lichaam naast me. Toen hij voorstelde om bij mij thuis nog na te kletsen (zijn auto stond bij mij voor geparkeerd) gaf ik daar dan ook aan toe. Netjes zaten we aan de koffie. Nee, hij wilde er geen chocolaatje bij. Alleen als ze van Fair Trade waren.<br />
<br />
"Nee, sorry. Ik sta absoluut achter hun waarden, maar heb daar het geld niet voor." Eigen belangen gaan dan toch voor. <br />
"Als je er geen geld voor hebt kun je beter helemaal geen chocolade kopen."<br />
........<br />
<br />
Niet zo'n handig antwoord als je een vrouw wilt behagen.<br />
<br />
Een pets op de vingers vanwege de vraatzucht is niet sfeerverhogend. Al zal het mijn moeder erg plezieren dat ik allang niet meer zo dun ben als afgelopen jaar en er nu eindelijk weer rondingen en handvatten aan mijn lichaam te bespeuren zijn. Ik voel mij er echter niet zelfverzekerder door.<br />
<br />
Maar blijkbaar had de verkeerde opmerking het vuur niet genoeg gedoofd, want toen hij in de gang stond om zijn jas aan te doen en braaf naar huis te gaan kwam daar de afscheidszoen. En IK was degene die hem meetrok naar de slaapkamer. <br />
<br />
En daar heb ik geen spijt van gekregen. Ik weet niet of het komt door de gewoonte van het likken aan dure chocolade, maar hij gaf mij het gevoel dat ik een overheerlijk snoepje was. Ik kon me slechts nog ontspannen en me overgeven. En nog een keer.<br />
<br />
Toen we in elkaars armen lagen na te soezen voelde ik warempel vlinders in mijn buik. Dat was alweer een tijd geleden. Misschien moet ik toch maar gaan overstappen op de Fair Trade.<br />
<br />
Hij ging trouwens een uurtje later weer naar huis. Het was dik een uur rijden voor hem en morgenvroeg (of eigenlijk diezelfde ochtend over drie uur) ging zijn wekker alweer om eerst naar de spinning te gaan, alvorens hij de deur uit zou gaan om te gaan werken. Pfffff. Wat een aktieveling.<br />
<br />
Oké. Ik draai me nog een keer om en neem nog wat chocola. Alleen.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-59602064941205191402013-11-20T22:39:00.000-08:002014-03-27T01:23:46.403-07:00introvert versus extravertNaar aanleiding van een stukje over introvert zijn, op het blog van "Nachtbraker"<br />
(wij lezen elkaar):<br />
<br />
Introvert zijn heeft vaak een negatievere betekenis dan extravert zijn. In ieder geval benijden veel introverte mensen de extraverte variant omdat ze schijnbaar makkelijker met mensen omgaan en zich vrijer weten te uiten.<br />
<br />
Maar weten extraverte mensen zich inderdaad vrijer te uiten of zijn zij slechts een beïnvloedbare speelbal van de wensen en verwachtingen van hun omgeving? In hoeverre is de uiting echt?<br />
<br />
Volgens Freud krijgen extraverte mensen energie van andere mensen, van gezelschappen. Eigenlijk zijn het dus types die graag in de belangstelling staan: ze leven op als ze een schijnwerper op zich gericht voelen, of als ze omringd worden door de tintelende vibes van de energie van anderen. Extraverte mensen hebben sneller de neiging om te verwoorden of te verbeelden wat zij voelen in een groep. Vooral als deze extraverte mens ook nog eens erg aanvoelend is.<br />
<br />
<br />
-----<br />
<br />
Bovenstaande opmerkingen zijn een samenraapsel van wat ik op internet tegenkwam bij het lezen over blogs en sites met introvert en extravert als thema. Ik heb ze samengeveegd tot deze conclusie. Maar heb het gevoel dat de inhoud veel te kort door de bocht is. Volgens mij zijn er veel meer facetten in introvert/extravert zijn.<br />
<br />
Zelf ben ik van mening dat ik extravert ben. Want ik flap er vaak uit wat ik denk en voel. Ik maak makkelijk contact met wildvreemden en denk pas later na over consequenties (extravert zijn wordt vaak gekoppeld aan impulsiviteit).<br />
<br />
Maar daarentegen ben ik met vlagen zeer introvert. Zit ik liever thuis onder een kleedje achter de pc, want dat is "veiliger" en -ja lieve nachtbraker, zelfs ik - zeg een concert af waar ik een ticket voor heb gekocht uit angst voor het onbekende.<br />
<br />
------<br />
<br />
Conclusie II:<br />
<br />
Er is niet zoiets als een 100% introvert of extravert persoon.<br />
Dat is veel te zwart-wit.<br />
Wij mensen zijn grijs.<br />
<br />
------<br />
<br />
Grijze muizen<br />
Met een randje roze<br />
Groen, indigo<br />
Of pimpelpaars wellicht<br />
<br />
Net dat leuke sjaaltje<br />
Maakt ons uniek<br />
Maar hij kan ook weer af<br />
Hij zit niet vast<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-5655196688276394032013-10-20T22:34:00.002-07:002013-10-20T22:34:18.530-07:00De koffiedate..."Kopje koffie doen?" had ik gevraagd en ik voelde de grond al een stukje onder mijn voeten opengaan. Stond ik op het punt om mezelf nu heel erg voor schut te zetten?<br />
<br />
Zijn pretoogjes begonnen echter nog meer te glimmen. "Ik dacht dat je het nooit zou vragen." Antwoordde hij droog.<br />
<br />
We gaven elkaar een hand en stelden ons aan elkaar voor. Een paar tellen later zaten we in het dichtstbijzijnde café en bestelden een koffie. Ik een café au lait en hij een gewone, zwart.<br />
"Ik moet zeggen dat ik het erg kan waarderen dat je je omdraaide en me aansprak. Dat heeft een vrouw nog nooit eerder bij me gedaan. Ben jij altijd zo brutaal?"<br />
Brutaal? Ik? Hij moest eens weten.<br />
Ik schudde mijn hoofd en zocht naar woorden.<br />
"Het kwam meer omdat ik een afspraak met mezelf had gemaakt dat ik in het vervolg wat meer initiatief moest nemen."<br />
"Nou, dan ben ik blij dat ik degene ben geweest die daarna langs kwam lopen." zei hij met een grijns.<br />
<br />
Het was vooral die jongensachtige grijns die hem aantrekkelijk maakte. En zijn zelfverzekerde nonchalance. Verder was hij niet echt opvallend te noemen. Niet slank, maar ook niet heel breed. Ondefinieerbare haarkleur; beetje bruin, beetje blond. Rossige stoppels op zijn brede maar ook vlezige kaak. Neutrale kledingkeus. Maar zijn hele houding had die air. Een soort know how.<br />
<br />
We hadden een heel gezellige middag en kletsten echt over van alles. Er was een klik. Er was chemie. En er was een vriendin: een fotootje in zijn portemonee en een terloopse opmerking. Omdat de opmerking wel heel erg terloops was, vroeg ik specifieker of hij al bezet was.<br />
<br />
"Bezet, wat heet bezet. Ik heb een relatie, dat is zo, ja."<br />
"Maar jullie zijn niet monogaam?"<br />
"Jawel." Hij speelde met zijn servet en keek me niet aan.<br />
"Dan ben je toch gewoon bezet?"<br />
"Nou weet je, soms moet je de dingen niet zo letterlijk nemen." En toen keek hij me recht in mijn ogen, met diezelfde nonchalante en ietwat arrogante blik. De pretlichtjes waren weg en hij had nu iets dwingends.<br />
<br />
Ik schoof mijn stoel naar achter, legde wat geld op tafel en gaf hem formeel een hand. Ik bedankte hem voor de gezellige middag, greep mijn jas en ik beende het café uit.<br />
<br />
Er zijn momenten wanneer je moet weten dat je initiatief moet nemen en er zijn momenten wanneer je moet weten dat je het initiatief weer in moet trekken.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-25320524803053170282013-10-18T07:22:00.001-07:002013-10-18T07:22:38.207-07:00Daar sta je danSoms heb je dat je op straat iemand tegenkomt waarvan je denkt: "Nou, die ziet er niet verkeerd uit." En heel soms kijkt die ander je op dat moment precies op dezelfde manier aan. Je maakt oogcontact en je weet van elkaar dat die ander jou ook gespot heeft (en goedgekeurd). Vrijwel altijd loop je daarna gewoon door en ga je je een paar minuten later afvragen hoe het zou zijn geweest als je een praatje met die persoon had gemaakt.<br />
<br />
Omdat dit mij nu al zo vaak is overkomen heb ik ooit eens met mijzelf afgesproken dat ik de volgende keer blijf staan en ook daadwerkelijk een praatje aanknoop. Want wat heb je te verliezen?<br />
<br />
Van de week gebeurde het dus. Ik liep dromerig over Eendrachtsplein, mijn ogen dwalend langs de leuke gevels, toen er uit tegenovergestelde richting een jongen mijn kant op kwam lopen. Gewoon een voorbijganger, waarschijnlijk op weg naar het station. Maar zijn lichaamshouding viel me op: behoorlijk zelfverzekerd. Hij was niet eens erg gespierd of een modellentype, gewoon een normale jongen die lekker in zijn vel zit en dat van verre al uitstraalde. Toen we elkaar passeerden maakten we oogcontact. Hij had mij blijkbaar ook al taxerend in de smiezen gehouden. Mijn hersenen werkten te traag om te beseffen dat ik stil moest gaan staan en ik liep dus een beetje wezenloos door. Maar de ondeugende fonkeling in zijn ogen toen hij merkte dat ik ook naar hem had lopen staren was wel meteen tot me doorgedrongen en waarschijnlijk was dat de reden dat ik alsnog bleef staan en me omdraaide. Hij keek ook om. Toen hij zag dat ik gestopt was, stopte hij ook. Met een brede grijns keek hij me ontwapenend aan alsof hij wilde zeggen: "Nou, kom op dan."<br />
<br />
Ik voelde mijn hart in mijn keel bonken. "Shit, ik ben hier veel te onzeker voor."<br />
Er gleed weliswaar een glimlach over mijn mond, maar ik voelde ook meteen dat mijn wangen vuurrood werden. Het was een ongemakkelijk moment. Daar stonden we op zeker vijf meter afstand van elkaar, afwachtend. En niemand van ons twee die de eerste stap durfde doen. Ik stond al op het punt om me verlegen giechelend om te draaien en door te lopen. Maar een trots stemmetje in mijn hoofd gaf me een soort duw in de rug. Ik deed de eerste stap. En nog één. Mijn trots nam het roer over en vroeg zonder hapering of trillen: "Kopje koffie doen?"<br />
<br />
<br />
- wordt vervolgd-Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-82674990029412209552013-10-15T03:07:00.002-07:002013-10-15T03:07:54.906-07:00persoonlijkheidje Ri(j)kerOp facebook kan je een testje doen welk Startrek figuur bij jouw persoonlijkheid past.<br />
90% Wil Riker was mijn uitkomst.<br />
Tja, ik heb altijd al geweten dat ik een womanizer was ;p<br />
<br />
<br />
<span style="background-color: white; font-family: arial;">At times you are self-centered</span><br style="background-color: white; font-family: arial;" /><span style="background-color: white; font-family: arial;">but you have many friends.</span><br style="background-color: white; font-family: arial;" /><span style="background-color: white; font-family: arial;">You love many women, but the right</span><br style="background-color: white; font-family: arial;" /><span style="background-color: white; font-family: arial;">woman could get you to settle down.</span><br style="background-color: white; font-family: arial;" /><img src="http://www.seabreezecomputers.com/startrek/pics/riker.jpg" style="background-color: white; font-family: arial;" /><br />
<br />
<br />
Afgezien van de baard is de gelijkenis verbazingwekkend inderdaad.<br />
En verder natuurlijk net zo arrogant en cynisch.<br />
Al moet ik toegeven dat ik mijn nek wel eens verrekt heb bij het nakijken van het kontje van Troi. Wie weet....als ik een man was, was ik Riker. Nu laat ik me liever door hem versieren.<br />
<br />
Ik ga door dit advies echt niet zomaar uit de kast komen, hoor. Het is niet voor niets een walk-IN wardrobe.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-63242837441197218352013-10-10T23:10:00.000-07:002013-10-11T02:18:47.945-07:00Weer terugDaar ben ik dan weer. Terug in Rotterdam.<br />
<br />
Het was heerlijk om een lange vakantie onder de vleugels van mijn ouders te kunnen schuilen, maar in september begon de studie weer. Dat voelde als een plons koud water terug in het "echte" leven. Met het openbaar vervoer iedere dag naar Leiden was niet te doen en dus heb ik weer een portiekwoning gehuurd in de grote havenstad, nabij de trams.<br />
<br />
Het is een fijne woning. Een singel voor de deur voor het groen dat ik nu langzaam iedere dag geler mag zien worden, een balkon voor de kat, een steile portiektrap voor mijn conditie en een oude gaskachel voor de warmte. Meer heb ik niet nodig. Een groot deel van mijn spullen staan nog bij mijn ouders op de kamer die daar voor me is ingericht. Maar mijn boekenkast hier raakt alweer aardig gevuld met de vertrouwde namen waar ik mij graag mee omring. Anders voel ik mij te alleen.<br />
<br />
De kat heeft al een vast plekje in de vensterbank waar hij naar alle overvliegende vogels kan kijken met trommelende staart. Alsof hij hier altijd al heeft gezeten. Ik neem nog maar een kopje thee en kijk een beetje wezenloos om me heen. Zal ik de dozen die nog in de hoek staan nu gaan uitpakken? Dat kozijn moet nog geverfd worden, dat zou nu een goed moment zijn. Dan knippert het lampje van mijn pc en ik schuif mijn bureaustoel in de gewenste positie achter mijn nieuwe bureau annex eettafel. Hallo datingsite. Ik ben er weer.<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdCN0qbhAjjp1pPPZDq-H6rPEzyAAIAtnA5ACvDly56rNJ7s5xKlFGjCdQQF09CcX_KNUOmlhsNge6Ma5Br02Rp_PxFDFcUwtIDs3-32n4R3T1O31F3tX9TcULFbACmGRr8yH78NYEkSk/s1600/2013-10-11+09.16.46.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdCN0qbhAjjp1pPPZDq-H6rPEzyAAIAtnA5ACvDly56rNJ7s5xKlFGjCdQQF09CcX_KNUOmlhsNge6Ma5Br02Rp_PxFDFcUwtIDs3-32n4R3T1O31F3tX9TcULFbACmGRr8yH78NYEkSk/s1600/2013-10-11+09.16.46.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-79720782333734099232013-07-09T23:03:00.001-07:002013-07-09T23:03:57.548-07:00AfscheidHoe in een paar weken veel kan veranderen.<br />
<br />
Zoals jullie weten had ik besloten om tijdelijk bij mijn ouders in te trekken tot het weer wat beter ging met mijn vader. Dat bleek een goede beslissing te zijn. Wat alleen minder handig was, was dat ik ieder weekend weer terug moest naar Rotterdam omdat ik daar nog steeds mijn huurhuisje en mijn bijbaan in een winkel had. Ik zeg heel bewust "had".<br />
<br />
Het beviel me beter dan verwacht om weer onder ouderlijke vleugels te wonen. De ruimte, de rust, de stilte, de natuur. Ieder weekend in Rotterdam betekende een overdaad aan negatieve prikkels voor mijn ontwende zenuwen. Stank, viezigheid, smog, drukte en lawaai. Waar deed ik dat eigenlijk nog voor? Om die paar centen te verdienen die meteen opgingen aan de huur voor een huis waar ik nooit was, waar de planten doodgingen en het stof zich ophoopte? Als ik mijn huur en mijn baantje op zou zeggen zou ik meer geld overhouden per maand. Mijn ouders vroegen geen kostgeld, slechts wat hulp in het huishouden. De knoop was verrassend snel doorgehakt.<br />
<br />
Mijn broer hielp me de laatste grote spullen in de stationwagon te laden. Uit elkaar gehaalde boekenkasten die zolang bij mijn ouders op zolder geparkeerd kunnen worden. Lang leve het eenvoudige IKEAsysteem. Ideaal om je leven even in elkaar te klappen en weg te zetten. Mijn blik gleed over de nu kale vloer en wanden. Mijn schilderijen hadden nauwelijks een afdruk achtergelaten op de muur. De harige aanwezigheid van mijn kat was verdwenen in de stofzuiger. Met mijn spullen was ook de persoonlijkheid van het appartement verdwenen. Mijn thuis was nu een leeg huis. Klaar om door een ander overgenomen en bewoond te worden. Het deed me weinig.<br />
<br />
Mijn broer kuchte bescheiden in de deurpost. Mijn pc-kast onder zijn arm. "Heb je alles?"<br />
"Ja, ik heb alles."<br />
<br />
Met verbazingwekkend veel opluchting leverde ik de sleutel in van mijn kleine portiekwoning die jaren geleden nog het trotse symbool was van mijn zelfstandigheid. Prioriteiten veranderen.<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-1743370103814205722013-06-01T01:51:00.000-07:002013-06-01T01:51:51.052-07:00AppelbloesemBedankt allemaal voor de meelevende berichtjes. Het gaat gelukkig alweer een stuk beter met mijn vader, al vind ik hem nog een beetje wiebelig. De afgelopen weken heb ik bij mijn ouders in huis gelogeerd. Kat mee, plant mee en de bederfelijke inhoud van de koelkast ook. Waarschijnlijk heb ik een hoop af te stoffen als ik uiteindelijk weer terugkeer naar mijn eigen huis, maar een verlate lenteschoonmaak was toch al onvermijdelijk. Meestal laat ik in de maanden april en mei namelijk mijn complete huishouden versloffen vanwege tentamens en stressvretende presentaties op school. Ook dit jaar waren de toetsingen niet mals en ik betwijfel of ik alles wel gehaald heb. Maar deze keer zal ik mijn nagels niet weg eten in afwachting van de cijfers. Studie is nu niet meer prioriteit nummer één. Dat is mijn familie.<br />
<br />
Bij mijn ouders heerst rust. Zelfs mijn kat had na drie dagen de nieuwigheid van de trap als mega klimpaal alweer gezien en ligt nu iedere middag te soezen op zijn kussen in de zonnige serre. Met uitzicht op de uitgestrekte tuin en de glinsterende rivier daarachter kun je nu eenmaal niet anders dan je mee laten voeren op de onbeweeglijkheid van het alles. Het zachte ruisen van de bladeren en het getjirp van ettelijke vogels doet onrustige gedachten verdwijnen en laten je wegzinken in de roes van acceptatie en gemoedsrust. Ik begrijp heel goed dat mijn ouders op deze plek oud willen worden.<br />
<br />
Mijn broer heeft zich voorlopig ontfermd over de wijnverkoop van mijn vader. Geschrokken vrienden en vaste klanten laten we weten dat het nu nog niet de tijd is om en masse op bezoek te komen, maar dat ze uit blijk van medeleven wel een fles wijn kunnen kopen. De verkoop loopt beter dan ooit.<br />
<br />
Dit alles gaat een beetje langs mijn vader heen. De dokter heeft hem het advies gegeven om iedere dag een uur te wandelen en hier heeft hij zich in vastgebeten. De eerste dagen viel het hem zwaar en moest hij met bleke lippen vaak al eerder opgeven dan hij zelf eigenlijk wilde. Maar tegenwoordig stappen we samen stevig een uur (en soms langer) langs de oever van de rivier door het natte gras.<br />
<br />
Ook het tuinieren heeft hij weer opgepakt. Normaal gesproken was mijn moeder degene die met de scepter over gazon en struiken zwaaide, maar mijn vader heeft altijd een liefde gehad voor de rozen. Die liggen er nu dan ook mooier bij dan ooit. En het aloude idee van een eigen boomgaard vindt nu eindelijk vorm. Met zijn allen hebben we een stenen muurtje bebouwd in de weide die aan de tuin grenst en binnen dit kader een paar fruitboompjes geplant. De allereerste bloesem van de kleine appelboom maakte mijn vader haast uitzinnig van vreugde. Iedere dag lopen we via de boomgaard terug naar huis zodat hij teder en trots de fijne blaadjes aan kan raken.<br />
<br />
Mijn vader komt er wel weer bovenop. Mede dankzij de appelbloesem.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7ZjzuNWDmSvUpyUuTMwQuj429iuaeaWM44SO7ymejtzw0wMnWloxk4S3MMLInSuMhV935vMmf_5sMeUxPEGn457pQnYRQXVcd_OAnmv3Fl592C1SZ6KqLG7SDfez-434BHuF1ZjlAaD4/s1600/2013-05-11+15.47.02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7ZjzuNWDmSvUpyUuTMwQuj429iuaeaWM44SO7ymejtzw0wMnWloxk4S3MMLInSuMhV935vMmf_5sMeUxPEGn457pQnYRQXVcd_OAnmv3Fl592C1SZ6KqLG7SDfez-434BHuF1ZjlAaD4/s1600/2013-05-11+15.47.02.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-77983415563559512672013-05-06T03:05:00.000-07:002013-05-06T03:05:04.376-07:00Minder leuke wendingAfgelopen week was ik nog totaal geabsorbeerd met het zoeken naar die leuke jongen uit Rotown. Donderdag zou ik 's avonds naar het optreden van Moses and The First Born gaan in de hoop hem weer tegen te komen. Overdag op school kon ik er mijn aandacht niet zo goed bijhouden en toen ik zag dat ik een gemiste oproep had van mijn moeder en haar tussen twee colleges in terug belde, duurde het even voor het tot me doordrong wat ze me vertelde.<br />
<br />
"Wat zeg je? Pap heeft een hartaanval gehad?"<br />
<br />
Het was meer de emotie in haar stem die me alarmeerde en me deed beseffen dat ik hier een vrij serieuze boodschap te horen kreeg, dan de eigenlijke betekenis van die woorden.<br />
<br />
"Waar ben je nu?"<br />
"In het ziekenhuis."<br />
"Ik kom er nu meteen aan."<br />
<br />
Het was heel onwerkelijk. De wandeling van de faculteit naar het station kan ik me niet meer herinneren. Eenmaal in de trein was ik vooral aan het bedenken welke bus of metro ik het beste kon nemen om zo snel mogelijk in het ziekenhuis te geraken. Alleen aan het trillen van mijn hand toen ik mijn flesje water neerzette was te merken dat er blijkbaar al het één en ander was doorgedrongen in mijn onderbewuste. Het bewuste besef kwam pas toen ik het ziekenhuis inliep en bij de balie de naam van mijn vader doorgaf. Een flinke prop in mijn keel zorgde voor een misselijk gevoel. Op de gang van de hartafdeling trof ik mijn schoonzusje met de kleine op haar arm en mijn moeder die me huilend omhelsde.<br />
<br />
Ietwat chaotisch vertelde ze me dat pap net bij een klant wijn aan het leveren was toen hij een beetje in elkaar zakte. Omdat mijn vader zei dat hij pijn in zijn linkerschouder had en naar zijn borst had gegrepen meende de klant dit te herkennen als een hartaanval. Meteen werd de ambulance gebeld en die waren er op tijd bij.<br />
<br />
Die man verdient op zijn minst een kist gratis wijn, als je het mij vraagt. Ik moet er niet aan denken dat mijn vader alleen was geweest, nog in de auto zat of dat de ambulance niet meteen was gebeld.<br />
<br />
Met mijn vader gaat het nu weer goed. Hij is gedotterd en moest een paar dagen in het ziekenhuis blijven, maar hij is sinds gisteravond weer thuis. Eigenlijk is hij er vrij laconiek onder en ik heb het idee dat mijn moeder en wij kinderen nog het meest geschrokken zijn van het hele gebeuren. Deze maand zal hij het rustig aan moeten doen en iedere dag een lekkere wandeling moeten maken. Ik heb mijn spullen ingepakt en blijf een weekje bij mijn ouders logeren. Voor mij kan het ook geen kwaad om eens pas op de plaats te maken en aandacht te geven aan dat wat er echt toe doet: mijn familie.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpWqCtcAiqgCAMELC3Xdd0yrP-SWEZQH5wV7lkrU5tEVPx1DaBVbxRVxuJwefnJGz08p5tupynL-E7WG4FYLhNd5CdoT-wfyHOEArTu3snKkkJ2e3ei8lY7tLZWNLvT0DRWu9UB4gnnhc/s1600/2013-05-06+09.59.03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpWqCtcAiqgCAMELC3Xdd0yrP-SWEZQH5wV7lkrU5tEVPx1DaBVbxRVxuJwefnJGz08p5tupynL-E7WG4FYLhNd5CdoT-wfyHOEArTu3snKkkJ2e3ei8lY7tLZWNLvT0DRWu9UB4gnnhc/s1600/2013-05-06+09.59.03.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-26962904571530309332013-05-02T01:34:00.002-07:002013-05-02T02:59:18.895-07:00Fanta-jongen blijkt Sisi-boyAllemaal lieve reacties gehad van mensen die me willen helpen zoeken naar Lennart/Lennaert/Lennerd. Vooral veel medewerking uit Rotown zelf. En nog steeds is het niet gelukt om de jongen te vinden. Je zou tegenwoordig toch wel verwachten dat via de social media binnen een wip iemand gevonden kan worden. Maar blijkbaar doet hij niet aan facebook/twitter en dergelijke.<br />
<br />
En zijn vrienden blijkbaar ook niet, want ik ben niet veel wijzer over hem geworden. Wel dat ze in Rotown helemaal geen Fanta schenken....Maar wel Sisi. Hij dronk dus Sisi met een rietje.<br />
<br />
Is hij misschien op vakantie? Zou hij dan vanavond weer terug zijn om de band Mozes and the First Born in Rotown te gaan bekijken? Ik weet dat hij dit een leuke band vindt, omdat hij naar ze wilden kijken toen ze eigenlijk eerder in april geboekt waren. Dat is één van de weinige dingen waar we het over gehad hebben. En nu blijkt maar weer hoe belangrijk duidelijke communicatie is. Al die lichaamssignalen waren heel leuk, maar ik zit mezelf nu een rad voor ogen te draaien met alle "aannames" en "invullingen". Meestal bespreek je in een eerste gesprek wie je bent, wat je doet en wat je interesses zijn. Maar wij niet. We hebben alleen maar een beetje lief naar elkaar staan glimlachen. Nou stond de muziek ook wel hard, maar toch.<br />
<br />
O, er zijn zoveel dingen die ik achteraf gezien anders zou hebben gedaan. Maar "As is verbrande turf" zou mijn oma zaliger dan zeggen. Er zit maar één ding op: zorgen dat ik de komende dagen weer veel in Rotown te vinden ben. Als hij mij net zo graag wil zien als ik hem, dan zorgt hij dat hij daar op een gegeven moment heen gaat. Dat café is namelijk zijn enige aanknopingspunt (er even van uitgaand dat alle berichten op internet idd langs hem heen zijn gegaan).<br />
<br />
En als ik hem na deze week nog steeds niet gevonden heb? Dan geef ik het op.<br />
Ja echt waar. Ik vind het nu al een beetje een wanhopige schertsvertoning worden. Het is heel leuk dat iedereen me op facebook zit te koppelen aan allerlei Lennerds en aanverwanten, maar dit was toch niet helemaal de manier waarop ik mij de boel had voorgesteld.<br />
<br />
Ook een raar verhaal voor de kleinkinderen later. "Ja, oma was verliefd op een jongen waar ze mee geglimlacht had, maar die kon ze niet meer vinden. Dus is ze verder gegaan met iemand anders die dezelfde naam had. Dat leek haar wel zo makkelijk."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiple4soWiCsJYhKjkFeVS5YTcd1oZlXxAzKfpBMQsqYnxKyXb2yrfCJwA0UWL1qAWeU93V1IgzilqdSQapJhLci44WaqAv5eqdIBxDcW1Lpvuh2qEYLQC_7S1M1GyXtr-L7-NWoFfm-jc/s1600/2013-01-29+10.45.11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiple4soWiCsJYhKjkFeVS5YTcd1oZlXxAzKfpBMQsqYnxKyXb2yrfCJwA0UWL1qAWeU93V1IgzilqdSQapJhLci44WaqAv5eqdIBxDcW1Lpvuh2qEYLQC_7S1M1GyXtr-L7-NWoFfm-jc/s1600/2013-01-29+10.45.11.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-62620090258512073312013-04-27T08:51:00.000-07:002013-04-27T08:51:16.546-07:00wanhopig oproepjeOproepje:<br />
<br />
Ben jij de Lennert/Lennaert/Lennard uit het verhaal "Fanta met een rietje"? (zie blogs)<br />
<br />
Dan zoek ik jou!!<br />
Ik wil je echt heel graag weer zien.<br />
<br />
Herken jij jezelf? Of ken jij iemand die aan de beschrijving voldoet? Kom je regelmatig in Rotown en wil je mij helpen zoeken?<br />
Mail dan alsjeblieft naar lauralivelle@gmail.comAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-11163621257024449732013-04-27T01:26:00.000-07:002013-05-02T01:09:12.054-07:00Op zoek naar fanta met een rietjeNa de hele dag een raar gevoel in mijn keel gehad te hebben was het dan eindelijk avond. Veel te vroeg stond ik al helemaal klaar om naar het centrum te gaan. Drie keer van outfit veranderd voor ik tevreden was. Op mijn fiets door de nattigheid en het rare gevoel van mijn keel zakte naar mijn buik. Ik moest even slikken toen ik de deur doorging en daar stond ik dan weer. In de zaal van Rotown die ondertussen mijn tweede huiskamer is geworden. Maar toch voelde ik me hier vanavond verre van ontspannen. Mijn ogen gleden van gezicht naar gezicht, maar nergens waren de lieve ogen van de fantajongen te ontdekken. Hij had gezegd dat hij hier zou zijn vanavond. Waarschijnlijk was ik te vroeg en was hij er nog niet.<br />
<br />
Misschien niet zo handig om alleen te zijn vanavond. Zonder afleiding kroop de tijd helemaal voorbij en restte mij niets anders dan herhaaldelijk een drankje te gaan halen en een strategische plek in de zaal te zoeken waar ik zowel de ingang als het halletje in de gaten kon houden.<br />
<br />
Het werd steeds drukker binnen. Er was leuke muziek, maar het kwam niet echt bij me binnen. Ik was te druk bezig met om me heen kijken. Als ik naar de wc ging, wat deze avond wel erg vaak voorkwam omdat ik uit verveling meer frisdrank dronk dan normaal, maar ook omdat ik dan weer door het halletje kon lopen, dan liep ik meteen maar een rondje door de hele zaal, voor zover dat ging. Misschien stond hij al die tijd wel op die plek die aan het oog ontrokken is door het podiumgordijn. Voor de zekerheid ook maar even daar kijken dan. Niets. Ik begon een beetje moedeloos te worden. De band gaf aan dat dit hun laatste nummer zou zijn en ik had Lennert/Lennaert/Lennard nog steeds niet gespot.<br />
<br />
Misschien wist ik gewoon niet goed meer hoe zijn gezicht eruit zag en stond hij al die tijd gewoon tussen het publiek. Dat zou best kunnen. Ik wist zelfs niet mee hoe zijn naam geschreven werd, ook al had hij mij zijn id-pasje laten zien vorige week. Had ik nou maar beter naar zijn naam gekeken in plaats van naar de foto. Dan wist ik tenminste wat zijn achternaam was en had ik hem misschien wel op internet kunnen vinden.<br />
<br />
Ik begon mezelf een beetje een hopeloos geval te vinden. Daar stond ik dan; bij een leuk programma zonder dat ik ervan kon genieten. Op een avond dat ik, na mijn huiswerk gedaan te hebben, eigenlijk rustig thuis voor de tv zou moeten zitten omdat ik morgen alweer vroeg naar college moest. Dat werd niets meer zo. Maar toch ging ik nog niet naar huis. Stel je voor dat hij binnen zou komen als ik net weg was.<br />
<br />
Dus bleef ik te lang plakken en zat ik de volgende ochtend te gapen tijdens een belangrijk college. Vrijdag bleef ik de hele dag moe en chagrijnig. s'Avonds op mijn werk bleef ik maar hopen dat de fantajongen heel toevallig mijn winkel in zou stappen, wat natuurlijk niet gebeurde en vandaag, zaterdag ben ik héél blij dat ik vrij heb en gewoon kan luieren en mijn achterstallig huiswerk in kan halen.<br />
<br />
Vanmiddag, als de zon blijft schijnen, misschien even een terrasje pakken met een vriendin. Dan wel voor Rotown natuurlijk. Wie weet loopt hij daar langs.<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-72965731384919517332013-04-24T02:56:00.000-07:002013-04-27T01:27:15.081-07:00Fanta met een rietjeVan het weekend belde een vriendin me met de vraag of ik zin had om mee te gaan stappen. Ze was sinds hun kleine er is niet echt meer weg geweest 's avonds en ze verlangde nu echt naar een "ouderwets" avondje uit. En aangezien ik één van de weinige ben uit die vriendengroep die niet gesetteld is en met kind geschopt, belde ze mij. "Want Laura is altijd wel in voor een avondje losgaan."<br />
<br />
Eigenlijk was ik best moe, maar mijn reputatie stond hier blijkbaar op het spel. Ik zei dus "ja".<br />
<br />
En het was inderdaad heel erg gezellig. Eerst bijkletsen met een biertje aan een tafeltje en laat op de avond de dansvloer op. We haalden alle oude danstrucjes uit de kast en hadden samen de grootste lol. Op een gegeven moment stopte ik even met dansen om wat op adem te komen en mijn drankje te drinken. Voor me stond een lange jongen met donkerbruin haar aan een flesje fanta te zuigen door een rietje. Dat zag er zo aandoenlijk uit. Blijkbaar stond hij al eventjes naar mij te kijken want hij begon een beetje te blozen nu ik ook naar hem keek. Ik grijnsde terug. Hij trok een gekke bek en ik schoot in de lach. We hebben een paar minuten bekken naar elkaar staan trekken omdat de muziek toch veel te hard stond om verbaal te kunnen communiceren. Hij was erg grappig. Mijn vriendin trok mijn aandacht en ik was alweer afgeleid. Ik danste weer verder.<br />
<br />
Op een gegeven moment voelde ik dat iemand me op de arm tikte. Ik draaide me om en een middelgrote donkerblonde jongen wenkte me naar de rand van de dansvloer. Hij wilde me duidelijk iets vertellen. Ik volgde richting de garderobe waar zijn vrienden stonden en boog mijn oor naar zijn mond om te kunnen verstaan wat hij zei.<br />
"Niet meteen kijken, maar er staat in het halletje iemand naar je te kijken. Dat is een vriend van mij en hij vind je heel erg leuk. Alleen durft hij dat niet tegen je te zeggen, daar is hij veel te verlegen voor."<br />
Ik keek onopvallend naar het halletje richting de toiletten en zag de jongen die zo even met zijn flesje fanta gekke bekken naar me had staan trekken. Ik knikte naar de vriend om te laten weten dat ik het begrepen had. De donkerblonde jongen liep met het groepje vrienden naar buiten. De fantajongen bleef achter in het halletje. Volgens mij had hij niet gezien dat ik met zijn vriend had staan praten. Zijn ogen vlogen zoekend over de dansvloer. Ik ging drinken halen voor mijn vriendin en mijzelf en voegde me weer bij haar om verder te dansen. De blik van de fantajongen brandde nu op mijn rug, maar ik deed net of ik niets door had. Tot ik de komedie welletjes vond en rechtstreeks naar het halletje liep. Ik moest me langs allerlei mensen wurmen tot ik vlak naast de jongen uitkwam. Ik legde mijn hand op zijn zij en zag zijn ogen, die me al die tijd gevolgd hadden, eventjes verwijden. Ik ging op mijn tenen staan en boog mijn lichaam naar hem toe. Mijn hand nu op zijn borstkas. Ik schreeuwde in zijn oor: "Ik vind jou leuk!"<br />
<br />
Er trok een glimlach over zijn gezicht. Hij schreeuwde in mijn oor hoe hij heette. Zijn naam was Lennart. Ik schreeuwde mijn naam terug. Hij vroeg hoe oud ik was en ik schreeuwde 28. Er was wat gehannes omdat ik hem niet verstond. Hij wilde me iets duidelijk maken en ik wist niet wat. Toen haalde hij zijn portemonnee uit zijn zak en liet me zijn ID-pas zien. Ik las zijn naam die anders gespeld werd dan ik had verwacht en ik keek naar zijn foto. Een serieus kijkende versie van de jongen die lief lachend voor me stond. Hij schudde zijn hoofd en wees met zijn vinger naar de datum op zijn pasje. En toen begreep ik het. Hij wilde me laten weten hoe oud hij was. Ik bekeek het jaartal en moest even nadenken. Door alle drank was ik niet al te scherp meer. Ooooo, hij is twee jaar jonger dan ik ben! Dat bedoelde hij. Ik lachte schaapachtig en haalde mijn schouders op om te laten weten dat me dat niets uitmaakte. Hij grijnsde opgelucht terug. We deden nog wat pogingen om een gesprek aan te gaan door om beurten in elkaars oor te schreeuwen, maar weer was de non-verbale communicatie tussen ons veelzeggender. Zijn lieve bruine ogen keken me blij aan. Ik merkte dat hij het fijn vond dat ik hem telkens licht aanraakte, al bleef hij zelf zijn hand om zijn lege fantaflesje klemmen. Allebei hadden we geen drinken meer, maar we wilden ons plekje niet verlaten. Een hele tijd bleven we zo staan, net niet tegen elkaar aan. Het was een heel fijn gevoel.<br />
<br />
Toen zag ik dat mijn vriendin me aan het zoeken was. Ze stond al een tijdje stil op de dansvloer om zich heen te kijken. Ik schreeuwde in het oor van de jongen dat ik even naar mijn vriendin toe moest maar dat ik zo weer terug was. Ik worstelde me tussen de lichamen door naar haar. Ze was blij dat ik op haar afkwam en gebaarde dat ze zich niet lekker voelde. Nu zag ik pas hoe wit ze was. Ze klampte mijn arm vast en schreeuwde dat ze zich niet goed voelde. Dat ze naar huis wilde. Ik knikte en gebaarde dat ik nog even ergens heen moest maar dat ik zo weer terug zou zijn. Ik gaf haar alvast mijn garderobekaartje. Weer wurmde ik me een weg naar de fantajongen en legde uit dat mijn vriendin zich ziek voelde en dat we naar huis gingen. Hij knikte bezorgd en liep achter me aan naar de garderobe. Het was er vreselijk druk en iedereen stond tegen elkaar aan te duwen. Ik vond het heel lief dat de fantajongen met me mee was gelopen naar de garderobe. Al wist ik niet goed wat ik tegen hem moest zeggen nu we wat beter de kans hadden om te praten. Het duurde ontzettend lang voor we eindelijk onze jas hadden en ik maakte me echt bezorgd om mijn vriendin. Ze zag er zo vreselijk moe uit.<br />
<br />
De fantajongen vroeg of hij mijn telefoonnummer mocht hebben. Ik twijfelde en schudde mijn hoofd.<br />
"Jij komt hier toch ook regelmatig?"<br />
Vertwijfeld knikte hij.<br />
"Dan zie ik je volgende week toch gewoon weer?"<br />
Hij fronste en dacht na.<br />
"Ik ben hier volgende week alleen op donderdag, Dan speelt er een bandje."<br />
"Ik weet niet zeker of ik donderdag kan, maar ik zal kijken."<br />
Mijn vriendin stond nu naast me met de jassen. Ze gaf me de mijne en liep richting de uitgang. Ik keek nog één keer om naar de fantajongen. Eigenlijk wilde ik hem zoenen. Hij keek zo bezorgd en onzeker. Ik wilde hem geruststellen dat ik hem echt leuk vond. Maar om de één of andere reden glimlachte ik alleen maar naar hem en zei "Tot snel."<br />
<br />
Buiten besloot mijn vriendin een taxi te nemen in plaats van te gaan fietsen. Ik liep met haar mee naar de taxistandplaats die vlakbij was. Na haar uitgezwaaid te hebben rende ik terug naar de kroeg. Met een zwaai deed ik de deur weer open en ik verwachtte de fantajongen nog bij de garderobe te zien staan. Maar hij was er niet meer. Ik liep langs de bar richting het halletje. Ook daar was hij niet. Shit. Ik had er spijt van dat ik niet op de juiste manier afscheid had genomen. Waarom had ik mijn telefoonnummer niet gegeven? Ik bleef nog even wachten en om me heen kijken maar hij was er echt niet meer. Teleurgesteld ging ik naar buiten en pakte mijn fiets. De hele weg naar huis kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan.<br />
<br />
Dan maar zorgen dat ik donderdag ook naar dat bandje ga kijken.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Vj1uHihgI95QrnU0aOy-T_a6WCpQCzI-VU0eebz0QqGMfmu2RX8Jyk-yxcoHy19pjCZ72J3NK-ix682P7xoRsjT-VBWaEDCBwDeSJ_eq7xZmkOYTtDV9ydjxdE8NKrD4I7fmNnQ71Jw/s1600/2013-04-24+09.54.23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Vj1uHihgI95QrnU0aOy-T_a6WCpQCzI-VU0eebz0QqGMfmu2RX8Jyk-yxcoHy19pjCZ72J3NK-ix682P7xoRsjT-VBWaEDCBwDeSJ_eq7xZmkOYTtDV9ydjxdE8NKrD4I7fmNnQ71Jw/s1600/2013-04-24+09.54.23.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-23190796780503598132013-04-14T05:22:00.000-07:002013-04-14T05:22:02.409-07:00MarathonAltijd weer geweldig om te zien. De marathon van Rotterdam.<br />
<br />
Vlak voor je neus zo met het zonnetje erbij is het goed te doen. Al zullen de renners het daar juist wat zwaarder mee hebben. Wat extra voor ze juichen dan maar.<br />
<br />
Doet me trouwens denken aan de geweldige Rotterdamse film: De Marathon:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/lysG_N8kMCU/0.jpg"><param name="movie" value="https://youtube.googleapis.com/v/lysG_N8kMCU&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="https://youtube.googleapis.com/v/lysG_N8kMCU&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-84140889438424624652013-04-03T04:28:00.001-07:002013-04-03T04:28:35.953-07:00laat je korte verhaal online publicerenEr is een kort verhaal van mij gepubliceerd op www.HonderdWoorden.tumblr.com<br />
Jay! :D<br />
<br />
superleuk initiatief<br />
<br />
<br />
Schrijvers onder jullie: stuur een verhaal op van precies 100 woorden met een titel van één woord naar honderdwoorden@outlook.com<br />
<br />
ook te vinden op twitter:<br />
@HonderdWoordenAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-77459121986631494222013-04-03T00:11:00.002-07:002013-04-03T06:50:41.968-07:00KipjeGeen vriendje om de vrije paasdagen mee door te brengen dus streek dit kuiken neer bij paps en mams. Ik had een beetje verwacht dat mijn broer en zus er ook zouden zijn met hun kids en had me verheugd op het schilderen van hard gekookte eieren en ze de volgende ochtend te laten zoeken door het grut in de tuin. Maar ik bleek de enige spruit te zijn die dit jaar de opwachting had gemaakt. Mijn broer zat bij zijn schoonfamilie en mijn zus had haar gezin meegenomen voor een weekendje weg. Nou ja. Des te meer chocolade paaseitjes voor mij.<br />
<br />
Een paar uur later lag de salontafel bezaaid met samengefrommelde kleurige paaseipapiertjes en zaten mijn vader en ik ieder zuigend op een ei helemaal verdiept in een boek in de diepe fauteuils tot mijn moeder ons riep voor de lunch. De tafel was paaselijk gedekt met het gele tafelkleed, de eierdopjes, verse broodjes, jus d'orange en alles wat er nog meer bij hoort. Maar in het mandje zaten bruine ongeverfde eieren en ik zat een beetje hulpeloos met de spijs uit mijn paastol te goochelen. Normaliter geef ik de spijs aan mijn zus, die er verzot op is. Zelf geef ik er niet veel om. Ze smeert het altijd helemaal uit over haar broodje met daarbovenop dan nog een laag roomboter en lekker dat ze dat vindt. Nu wist ik niet wat ik er mee moest doen. Mijn vader zag mijn twijfel en bood zijn bordje aan. Toen mijn moeder niet keek (ze heeft een hekel aan dat "gemier" met eten) smeerde ik de klodder spijs op zijn broodje waarna we allebei een grijns moesten onderdrukken.<br />
<br />
Het spel "wiens ei het eerste breekt als je ze op elkaar tikt" was ook niet zo leuk als normaal nu er minder mededingers waren. Voor mijn broer moest je altijd oppassen. Die had de lepe gewoonte om van onder hard tegen je ei aan te tikken als jij nog van bovenaf op die van hem aan het mikken was.<br />
<br />
Na de lunch een flinke wandeling door het bos waar gelukkig zo nu en dan een zonnetje scheen. En 's avonds (in plaats van een bordspel met de hele familie) wat tv gekeken met mijn ouders. Toen ik het logeerbed opzocht op zolder en om me heen keek in de grote kamer waar ik de andere lege logeerbedden zag staan voelde ik me een beetje eenzaam. Pasen zonder de rest van de familie is toch best wel kaal. Ik trok de dekens om me heen en draaide me om. Toen viel mijn oog op een pluchen beestje dat waarschijnlijk nog naast het bed lag sinds mijn kleine nichtje hier voor het laatst geslapen had. Ik pakte het op en herkende het vertrouwde gezichtje. "Kipje!"<br />
<br />
Het was Kipje het Kuiken waar ik vroeger als kind al mee speelde. Ze was te groot om in de paastak te hangen dus belandde ze ooit tussen mijn speelgoed. En nu lag ze dus naast me in bed.<br />
<br />
Zo had deze Pasen toch nog een vleugje nostalgie gekregen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirV73IhOLqqoS9j5MuT1bEZzHYtEV3OOQ7nIbEW4_kkUURq52-9BFqVHksqCegV1UxXT-YBtrFq57KxYdY_2awlFm_9ZDJqU7tZ3Yp4ojU1tz0DW-rQD7PpKSNWiwMINEoAQNGwQAgEzY/s1600/2013-04-03+07.04.01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirV73IhOLqqoS9j5MuT1bEZzHYtEV3OOQ7nIbEW4_kkUURq52-9BFqVHksqCegV1UxXT-YBtrFq57KxYdY_2awlFm_9ZDJqU7tZ3Yp4ojU1tz0DW-rQD7PpKSNWiwMINEoAQNGwQAgEzY/s1600/2013-04-03+07.04.01.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-74547004281741947922013-03-27T02:52:00.000-07:002013-04-03T03:04:51.076-07:00NIET leuk meerZondag de hele dag in Noord-Brabant vertoefd met de enneagrammenjongen. Het leek me een goed idee om eens wat meer tijd samen door te brengen en elkaar wat beter te leren kennen. Waarschijnlijk omdat ik er nog niet aan wilde dat we echt alleen maar contact hadden voor de seks.<br />
<br />
Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat dat ook kon betekenen dat ik steeds meer op hem af zou knappen.<br />
<br />
Waarom? Tja, het zijn de kleine dingen die het doen. Taalgebruik is daar een voorbeeld van. En dan vooral de kleine woordjes. Even een greep uit de dialogen van die dag:<br />
<br />
Ik: "Ik ben nog nooit in India geweest."<br />
Hij: "Je bent NOG nooit in India geweest."<br />
Ik: "Oké, ik ben NOG nooit in India geweest. Al denk ik niet dat het daar van zal gaan komen. Er staan andere landen hoger op mijn lijstje.<br />
Hij: "Dat in NU jouw mening."<br />
<br />
Ik: "Het is te koud om naar buiten te gaan. Zullen we een bordspel gaan doen?"<br />
Hij: "Laten we gaan schaken."<br />
Ik: "Ik kan niet schaken."<br />
Hij: "Je kan NOG niet schaken."<br />
Ik: "Ik kan het inderdaad ooit eens leren, maar ik denk niet dat ik er veel aan zal vinden aangezien ik niet van strategische spellen houd. Daar ben ik gewoon niet zo goed in."<br />
"Hij: "Daar ben je NOG niet goed in."<br />
Ik beetje boos: "Ik ben gewoon niet zo goed in strategische spellen. Feit. Je hoeft toch niet overal goed in te zijn of alles te leren?"<br />
Hij onverstoord.: "Daar gaat het niet om. Wat ik bedoel is dat jij de hele tijd het woordje "niet" gebruikt. Het universum kent het woord "niet" niet."<br />
Ik verbluft: "......"<br />
<br />
<br />
Later die avond belandden we onvermijdelijk in bed. Ik gebruik het woord onvermijdelijk vooral omdat we al afgesproken hadden dat ik daar zou blijven slapen en ik geen zin had in een ruzie en uiteindelijk ook niet in de bobbelige bank. Ik nam voor de verandering ook maar eens het initiatief simpelweg omdat het nu mijn beurt was. Maar ik heb er NIET erg veel van genoten. Ik heb daarna ook NIET lekker meer geslapen en ik ben ook NIET van plan om hier nog eens terug te komen.<br />
<br />
Maar misschien moet ik maar niet letterlijk tegen hem zeggen: "Ik vind je NIET leuk meer." Aangezien het universum (ofwel het egocentrum) van meneer het woordje NIET niet kent.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-2723942679847458522013-03-20T03:33:00.000-07:002013-03-20T03:33:55.339-07:00Lentekriebels<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMpvX_UJdSiKLzSJdDCL2J0OqGl7mKqChszHUD2lQpgXk5-YzEJ3e5uvS6rNv5ZZEMFKdyogFLGQ3G9_2pkpTHtfQqK8HghZndUJrP7utIS3gUxiLynn-RGdsILsfHaSAfS6x9MYU6fwQ/s1600/lente.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMpvX_UJdSiKLzSJdDCL2J0OqGl7mKqChszHUD2lQpgXk5-YzEJ3e5uvS6rNv5ZZEMFKdyogFLGQ3G9_2pkpTHtfQqK8HghZndUJrP7utIS3gUxiLynn-RGdsILsfHaSAfS6x9MYU6fwQ/s1600/lente.png" height="640" width="400" /></a></div>
<br />
O meneer de weerman,<br />
<br />
wanneer mag ik weer<br />
<br />
mijn luchtige zomerjurkje aan?<br />
<br />
en een zoele lentebries<br />
<br />
door mijn haar voelen gaan?Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-39469279427172652562013-03-17T04:38:00.000-07:002013-03-17T04:38:01.289-07:00Engelse thee en vrouwelijke truttigheidVan de week werd mij de vraag gesteld of Jasper en ik nu een relatie hebben of dat we "friends with benefits"zijn. Ik wist hier werkelijk het antwoord niet op te geven. En zoals vrouwen gewoon zijn te doen besloot ik dit geval van twijfel te bespreken met mijn beste vriendin onder het genot van enkele koppen thee.<br />
<br />
We zaten bij Kensington, een heel klein en gezellig tentje in het centrum van Den Haag. De eigenaar is een ongelofelijk lieve gayman die ieder hoekje van zijn theehuis heeft gevuld met oude kandelaars en verzamelde theepotten. Een enorm schilderij van Lady Di pronkt aan de ene muur (de schilderes was een dierbare vriendin van hem en onlangs overleden waardoor het werk voor hem nu een memoriam is voor twee geweldige vrouwen) en aan de andere muur een geweldige foto van Annie Lennox, zijn andere inspiratiebron. Als servies roze kopjes en porseleinen schoteltjes met beschilderde bloemen en een gouden randje, zoals je ze alleen nog kan vinden bij de kringloopwinkel. De taart was zelfgemaakt en nog warm van de oven. De liefde was te proeven bij iedere hap. Zelden heb ik zo genoten van vrouwelijke truttigheid. En omdat de eigenaar alleen Engels spreekt konden we ongestoord onze privégesprekken voeren.<br />
<br />
"Hoe vaak hebben jullie elkaar al gezien dan?"<br />
"Pas drie keer, maar we bellen ontzettend vaak."<br />
"Dat klinkt wel als een beginnende relatie. Maar wat vind je er zelf van?"<br />
"Ik weet het niet. Het is zo'n schemerfase. Vroeger vroeg je elkaar gewoon verkering en dan zei je ja of nee. Dat was duidelijker."<br />
"En wat zegt je gevoel?"<br />
Ik was even stil en dacht na terwijl ik een hap nam van de warme perentaart met verse room.<br />
"Ik geloof niet dat ik verliefd op hem ben en ik denk ook niet dat ik dat ga worden."<br />
"Oké. Maar je voelt je wel tot hem aangetrokken?"<br />
"Dat weet ik ook niet. Ik vind hem niet echt lichamelijk aantrekkelijk, nee. Maar omdat ik weet wat hij met zijn aanrakingen voor elkaar kan krijgen verlang ik wel naar het fysieke contact."<br />
"Mis je hem als je niet bij hem bent?"<br />
"Nee, eigenlijk niet. Maar soms word ik wel geil bij het idee wat hij met me zou doen als ik weer bij hem zou zijn."<br />
Merel vulde haar kopje bij met heet water uit de charmante theepot. Een ontsnapt strookje teer zonlicht scheen over haar blonde haar.<br />
"Dus je houdt van de seks met hem en de telefoongesprekken?"<br />
"Nou, eigenlijk alleen van de seks. Want het enige leuke aan die telefoongesprekken vind ik het luisteren naar zijn lage rustgevende stem."<br />
Ze keek me aan met één opgetrokken wenkbrauw en een lachje krulde haar brede lippen.<br />
"Jeetje, Lau. Je wil hem alleen maar voor de seks."<br />
Ik moest een beetje giechelen toen de eigenaar net op dat moment kwam vragen of alles naar onze zin was. Nadat we hem uitgebreid gecomplimenteerd hadden over de verrukkelijke "pie" pakte ik mijn servet en veegde mijn mond af.<br />
"Ik heb dus een friend with benefits."<br />
"Nee schat, je hebt gewoon een seksscharrel."<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha_oT7f5EZsjnCM6cLgci7Ra-iZKla-Xca_2O4SeCbtV073xYHoCK-culPYz43jl11lZI4pdNSINng0470hVY57oKn5Ad8a9rc4vn3v1XA9NSOck7emHFJubV_l-fOoFEZoYP1glKFH1g/s1600/2013-03-12+12.59.00.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha_oT7f5EZsjnCM6cLgci7Ra-iZKla-Xca_2O4SeCbtV073xYHoCK-culPYz43jl11lZI4pdNSINng0470hVY57oKn5Ad8a9rc4vn3v1XA9NSOck7emHFJubV_l-fOoFEZoYP1glKFH1g/s1600/2013-03-12+12.59.00.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-20892643769284084782013-03-14T12:20:00.000-07:002013-03-14T12:30:39.258-07:00Mooie foto's van het verlaten TropicanaSchitterende foto's van het verlaten Tropicana.<br />
<br />
Het ligt er zo desolaat bij. Een witte tegeltjeswoestijn met rotsen van netjes gerangschikte centerparcs-stenen. <br />
<br />
Ooit weerspiegelde hier het blauwe chloorwater kringelend op het glazen plafond. Echoden tal van kinderstemmen langs de rijen witte tegels en werd er in meisjesbillen geknepen achter de plastic palmen. (over al de aanrandpraktijken in de glijbanen zal ik zwijgen want dat komt de poëzie niet ten goede)<br />
<br />
<br />
<br />
Een vriend van me opperde om er een rave-feest te gaan geven.<br />
Zodra dat plan in werking is gesteld zal ik jullie er een verslag van geven (als ik in de gevangenis wifi heb, tenminste).<br />
<br />
http://totallycoolpix.com/2013/03/tropicana-an-abandoned-tropical-indoor-swimming-pool/<br />
<br />
Ik kan alleen het site-adres doorgeven en begrijpelijkerwijs geen foto's hier op mijn blog plaatsen. De foto's zijn gemaakt door fotograaf Hans Frankwijk (of Frank Hanswijk, ik weet het niet meer).Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-40838072896735946422013-03-13T12:50:00.001-07:002013-03-13T12:50:44.728-07:00à la JasperJasper, de enneagrammenjongen had onverwacht een dag vrij doordeweeks. Of ik zin had om langs te komen.<br />
<br />
Dus zat ik dinsdag in de trein naar Noord-Brabant. Deze keer kreeg ik wel een warme begroeting op het perron. Hij bracht me met de auto naar zijn huis waar hij meteen de keuken in dook om voor me te gaan koken.<br />
"Heb je hulp nodig?"<br />
"Nee, hoor. Ik heb dit al honderd keer eerder gemaakt. Pasta à la Jasper. Ik maak dit altijd voor mijn dates."<br />
"..."<br />
Het was blijkbaar ook niet de bedoeling dat ik in de kleine keuken bleef plakken om te kletsen terwijl hij spaghetti in tweeën brak en in het pannetje water gooide. Ik werd naar buiten gewerkt en stond toen een beetje hulpeloos in de woonkamer. Nou ja, dan ging ik maar snuffelen in zijn boekenkast. Je leert iemand immers pas goed kennen door de boeken die hij leest.<br />
<br />
Reisboeken, reisboeken en nog meer reisboeken. Gidsen van de landen waar hij allemaal al was geweest. India, Zuid-Amerika, Vietnam, Thailand en ga zo maar door. Foto's van hem als backpacker in een jungle en met een sjaal om zijn hoofd op een sandboard in de woestijn van Abu Dhabi. Op een paar planken stonden allemaal beeldjes die als souvenir uit tientallen landen waren meegenomen. Ik bekeek net een ketting met aparte blauwe kralen toen hij met een dampende pan de kamer inkwam.<br />
<br />
Jasper kwam me wat gestrest over. Ik vroeg me af hoe vaak hij daadwerkelijk voor een meisje kookte. Op mijn bord lag een hoopje witte slierten met een klodder rode saus met gehakt erbovenop. Heel erg lekker, maar niet erg origineel. Pasta à la Jasper. Precies zoals mijn moeder ook de spaghetti bolognese maakt.<br />
Jasper trok een fles rode wijn open en schonk gul in.<br />
"Wilde je me dronken voeren?" vroeg ik met een ondeugende glimlach.<br />
"Dat is bij jou niet nodig." antwoordde hij. Hij probeerde strak te blijven kijken maar dat lukte niet helemaal.<br />
<br />
"Waarom heb je zwarte nagellak aan je vinger?" vroeg ik tijdens het eten, verbaasd naar zijn ringvinger starend.<br />
"O, dat vond ik mooi." zei hij raadselachtig.<br />
Tijdens het eten hoorde ik hem uit over de reizen die hij gemaakt had en ik was onder de indruk van de dingen die hij al gezien en meegemaakt heeft.<br />
"Ik verblijf nooit in een hotel, maar in hostels of het liefst bij de inwoners thuis. Juist arme landen en niet toeristische gebieden trekken mij het meest aan. Daar is de cultuur van een land nog puur."<br />
<br />
De avond verstreek gemoedelijk. Door de reisverhalen en de wijn raakten we allebei wat meer ontspannen. Ik merkte dat ik mijn nek eindelijk niet meer zo aan zat te spannen als ik gewoon ben te doen als ik in mijn kat-uit-de-boom-kijkhouding zit. Het muurtje van afstandelijkheid dat hij normaal gesproken om zich heen houdt viel ook geleidelijk aan weg en we vonden elkaar halverwege de bank met onze lippen tegen elkaar. Hij zoende me voorzichtig en zacht.<br />
<br />
Later op bed, toen hij langzaam en teder mijn kleren uitgepeld had liet hij me naakt op het grote bed liggen wachten. Hij ging even iets halen uit een andere kamer. Wat was hij van plan? Loom, maar ook verwachtingsvol liet ik mijn ledematen over de satijnen lakens glijden.<br />
<br />
Toen stond hij naast me. Met een lange pauwenveer in zijn hand.<br />
"Ga op je zij liggen." commandeerde hij zachtjes.<br />
Ik deed wat hij me opdroeg en voelde de zachte veertjes over mijn rug glijden. Het was zo zacht dat ik mijn best moest doen om het echt te voelen. Ik sloot mijn ogen en concentreerde me op de strelingen. Het was zowel spannend als ontspannend en toen hij met de veertjes over mijn billen gleed trok een kleine huivering tussen mijn benen door.<br />
<br />
Ik zuchtte vergenoegd. Hij had het hem weer geflikt.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-qizPDtJksLxosoDq0BmAV6Nw2F6b4GfT7nPHen_sZTsNRD39eYLm93pvgbOdbi55oFx94o2EA6W4_kRnlyPYVslHiGVqfO3pcQQ914wAROftMCA5jbzeT7-ZUtRpezh0_ji0AyeGuY8/s1600/2013-03-12+16.00.08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-qizPDtJksLxosoDq0BmAV6Nw2F6b4GfT7nPHen_sZTsNRD39eYLm93pvgbOdbi55oFx94o2EA6W4_kRnlyPYVslHiGVqfO3pcQQ914wAROftMCA5jbzeT7-ZUtRpezh0_ji0AyeGuY8/s1600/2013-03-12+16.00.08.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-91799053191409358992013-03-11T03:19:00.003-07:002013-03-11T03:19:59.545-07:00bedtime storyDit weekend moest ik veel werken, dus heb ik de enneagrammenjongen afgewimpeld.<br />
"Sorry, ik heb echt geen tijd om met je af te spreken."<br />
"Anders kom je zaterdag na je werk hierheen. Je hoeft zondag toch pas om 12 uur te beginnen?"<br />
"Nee, ik heb mijn rust nodig."<br />
"Zullen we dan zondagavond bellen?"<br />
"Ja dat is goed."<br />
<br />
Het weekend werken was hel. De voorjaarskriebels zorgen er bij veel mensen voor dat ze een nieuwe garderobe willen aanschaffen. En begrijpelijk, ik ben mijn winterjas ook flink beu. Maar het is nog even volhouden, de winter is echt nog niet voorbij. Toen ik zondag naar mijn werk fietste zonder handschoenen werd ik daar even pijnlijk aan herinnerd.<br />
<br />
Zondagavond voelde ik me compleet afgedraaid en rozig van de warme douche toen ik in bed stapte om tien uur 's avonds. O,ja. Shit. Ik zou Jasper nog bellen.<br />
"Hé schatje, hoe gaat het?"<br />
"Moe." zei ik gapend.<br />
"Geeft niet, dan doe ik het praten wel."<br />
En hij heeft een half uur aan één stuk door gekletst. Over van alles. Zijn werk die week, zijn ouders waar hij langs was geweest enzovoorts. Ik luisterde nauwelijks naar wat hij precies vertelde. ik luisterde vooral naar HOE hij het vertelde. Met zijn diepe warme stem in een golvende melodie. Een rustgevend cadans. Het was alsof iemand een verhaaltje vertelde voor het slapen gaan. Ik heb dan ook niet meer gedag gezegd en de hoorn opgelegd. Ik sliep al.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5V2POT8m64Ynb-EgHvUVM75M-k_zGJzCQpUWMOX22je72GuNIRJWiGS6pGfnn6OkJK-O8lbauV6NoftLpH2ZbSPMQef-zbog6HbUjcwaaVRP0_tBtsWWan3Vzlqp3c5eY2h34Zu9pAbY/s1600/2013-03-11+10.17.58.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5V2POT8m64Ynb-EgHvUVM75M-k_zGJzCQpUWMOX22je72GuNIRJWiGS6pGfnn6OkJK-O8lbauV6NoftLpH2ZbSPMQef-zbog6HbUjcwaaVRP0_tBtsWWan3Vzlqp3c5eY2h34Zu9pAbY/s1600/2013-03-11+10.17.58.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1601636649943629159.post-64273630964805904032013-03-05T00:53:00.000-08:002013-03-05T01:01:18.628-08:00Grand Tour Rotterdam<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Even wat foto's van internet geplukt om mijn vorige blog wat meer beeldend te maken.<br />
<br />
(Alleen de eerste foto is van mijzelf. En dit inspireert me meteen om eens wat vaker foto's te maken tijdens mijn wandelingen. Vooral nu het zonnetje weer schijnt.)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLxokhgn4kMTdOLuXsuRSvhH9HAnpnhCRRYG3BFUjgskXZ-xAHq6KVIlbkIDScCVwgxOityFZfHCiwFp-qNfnBHnEI8Ecr2lw7vrvPXAqKBS7zPiRdHvMCSjRcoBJpGU9fcX1BrWCre0g/s1600/2013-03-04+12.57.36.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLxokhgn4kMTdOLuXsuRSvhH9HAnpnhCRRYG3BFUjgskXZ-xAHq6KVIlbkIDScCVwgxOityFZfHCiwFp-qNfnBHnEI8Ecr2lw7vrvPXAqKBS7zPiRdHvMCSjRcoBJpGU9fcX1BrWCre0g/s1600/2013-03-04+12.57.36.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
Glazen dak van het nieuwe centraal station<br />
<span style="font-size: xx-small;"> bron: Laura Livelle</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="text-align: center;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZFehY3_jBBWN_-b3C-t3UNzUv-15Pes47x9-7127bzd3GJSimzou5Xz-4oh7DvDg7cFPfZzLbFvUIEGTbDE1S9bdBZD2HbYiYZVubT2wIfboot7VVe-k0zanK6bgX4lFNTlhTjOl5gXw/s1600/centraal+station+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZFehY3_jBBWN_-b3C-t3UNzUv-15Pes47x9-7127bzd3GJSimzou5Xz-4oh7DvDg7cFPfZzLbFvUIEGTbDE1S9bdBZD2HbYiYZVubT2wIfboot7VVe-k0zanK6bgX4lFNTlhTjOl5gXw/s1600/centraal+station+2.jpg" height="239" width="320" /></a></div>
<span style="text-align: center;"><br /></span>
<span style="text-align: center;"> Station in aanbouw</span><br />
<span style="font-size: xx-small;">bron: youropi.com</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtNYsbsQrLtqOR_fiFOJ1DMqO18sdTgoFKzuzTu0xdk6UM5uAkiRCm_1l3IiPgfw9nfCniNMOTSVDiH-V860WJgsERZMWZok5Xzz-35K4sywu_KSAVbNSzD5qiN_r8mv7QSDrkz-xMOTk/s1600/Westersingel3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtNYsbsQrLtqOR_fiFOJ1DMqO18sdTgoFKzuzTu0xdk6UM5uAkiRCm_1l3IiPgfw9nfCniNMOTSVDiH-V860WJgsERZMWZok5Xzz-35K4sywu_KSAVbNSzD5qiN_r8mv7QSDrkz-xMOTk/s1600/Westersingel3.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
Westersingel<br />
<span style="font-size: xx-small;">bron: commons.wikimedia.org</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgem57yWirFX7tAjK2tl9HoxlFKDvhG-HkMb5-NYGQsR7Uq2OFibMuDbeKGjOnbTukPO0Zm_NYoiux-f0ssK9xq7jZ2xL8pitvGnb-xSnLiP29obPvmDOhUxrDfBpwa-DDnnzg5qsFuXCE/s1600/Westersingel+4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgem57yWirFX7tAjK2tl9HoxlFKDvhG-HkMb5-NYGQsR7Uq2OFibMuDbeKGjOnbTukPO0Zm_NYoiux-f0ssK9xq7jZ2xL8pitvGnb-xSnLiP29obPvmDOhUxrDfBpwa-DDnnzg5qsFuXCE/s1600/Westersingel+4.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Westersingel<br />
<span style="font-size: xx-small;"> bron:2emw.nl</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtE5fwCkgk2IWzrDY9TMNo8TjjfXnhXWcA28pp6P92_poKW-Tg019hLhmDhOQ-CCYZViWVX6MqhQ-7jqQh3Y6ikkEGLPLlDe6_0xyN0406kx0XNuid5OZD-ww6qjw9g6YEkNsYv8WowXs/s1600/Sijf+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtE5fwCkgk2IWzrDY9TMNo8TjjfXnhXWcA28pp6P92_poKW-Tg019hLhmDhOQ-CCYZViWVX6MqhQ-7jqQh3Y6ikkEGLPLlDe6_0xyN0406kx0XNuid5OZD-ww6qjw9g6YEkNsYv8WowXs/s1600/Sijf+2.jpg" height="211" width="320" /></a></div>
café/restaurant Sijf. Oude Binnenweg<br />
<span style="font-size: xx-small;"> bron: rotterdamistop.nl</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhibDCd_hvLtctwPz1NFnK5hfCOzd2QVcPTN1XNS6WGdxXaBMztr8B5aIb4lhclT_W0CdejvQCfL5s-AK61qRI4e0uJoAD20f_TDWu98UkGo84bUvRBRyM5ZMt_ucLscHVxmbGL5etCPRI/s1600/Veerhaven+6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhibDCd_hvLtctwPz1NFnK5hfCOzd2QVcPTN1XNS6WGdxXaBMztr8B5aIb4lhclT_W0CdejvQCfL5s-AK61qRI4e0uJoAD20f_TDWu98UkGo84bUvRBRyM5ZMt_ucLscHVxmbGL5etCPRI/s1600/Veerhaven+6.jpg" height="254" width="320" /></a></div>
Veerhaven<br />
<span style="font-size: xx-small;"> bron:commons.wikimedia.org</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8qU6fDbQxAUQmovEKGNUDJYsdE8-y9CH4HjrcoIweII8vylJ42kiwDngE1uImMd8O13KYZWI0HPRO6V_lY2xq7B4SJC19l4yA0zXyCSX0RKh9byEbHO-brD5H_WavNuLEaw5KJpkxTaM/s1600/Veerhaven+5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8qU6fDbQxAUQmovEKGNUDJYsdE8-y9CH4HjrcoIweII8vylJ42kiwDngE1uImMd8O13KYZWI0HPRO6V_lY2xq7B4SJC19l4yA0zXyCSX0RKh9byEbHO-brD5H_WavNuLEaw5KJpkxTaM/s1600/Veerhaven+5.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<span style="text-align: justify;"> Veerhaven</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"> bron: straatkaart.nl</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMM2kT-5hgy01S6zVhLrzBF6cM4IIfXRj8Rl2qPHnfU0BxQeBWwlGhQSkR-KqO9SytVEJgaJ6aCk275CyQ8TKYu0au4gsMwa9bFb-Iu-Q1rl9YIiuOVRiIBoEzXg-f5ww2-wFo5MIq2wg/s1600/Westelijk+Handelsterrein+4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMM2kT-5hgy01S6zVhLrzBF6cM4IIfXRj8Rl2qPHnfU0BxQeBWwlGhQSkR-KqO9SytVEJgaJ6aCk275CyQ8TKYu0au4gsMwa9bFb-Iu-Q1rl9YIiuOVRiIBoEzXg-f5ww2-wFo5MIq2wg/s1600/Westelijk+Handelsterrein+4.jpg" height="238" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div>
Westelijk Handelsterrein<br />
<span style="font-size: xx-small;"> bron: members.virtualtourists.com</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi96qJBk73l-RGVxrE4rsVySyWf5AikVU5PhnUoCyNeAZ-Raos9n0b_Nzr5KmOGmC5ZL1dGNykuI7g19U8Qx34GQ6FwZVYS5wiqYqEMh2mnX-sNO_OJJa4YjOduD5pPUTSiOpWBZFCP1J0/s1600/Westelijk+Handelsterrein+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi96qJBk73l-RGVxrE4rsVySyWf5AikVU5PhnUoCyNeAZ-Raos9n0b_Nzr5KmOGmC5ZL1dGNykuI7g19U8Qx34GQ6FwZVYS5wiqYqEMh2mnX-sNO_OJJa4YjOduD5pPUTSiOpWBZFCP1J0/s1600/Westelijk+Handelsterrein+3.jpg" height="224" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
Westelijk handelsterrein<br />
<span style="font-size: xx-small;"> bron: wikipedia.org</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrSqmo1J_KgHbmkoaxE09ARnZd0hwvNiRg4nTfPdETbk6BXDlxjS8a7R-WvMZcMZI-jL3SR1ck2yZVmD7-0tPYQ16DX8-1ooqi1COTf7rdV7UMMf00DCRLBdGEjvNNtnvEMlzlb9m8IKA/s1600/Euromastpark.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrSqmo1J_KgHbmkoaxE09ARnZd0hwvNiRg4nTfPdETbk6BXDlxjS8a7R-WvMZcMZI-jL3SR1ck2yZVmD7-0tPYQ16DX8-1ooqi1COTf7rdV7UMMf00DCRLBdGEjvNNtnvEMlzlb9m8IKA/s1600/Euromastpark.jpg" height="212" width="320" /></a></div>
Euromastpark<br />
<span style="font-size: xx-small;">bron: flickr.com. By Linda Stienstra</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11964106212767195997noreply@blogger.com3