Er is een kort verhaal van mij gepubliceerd op www.HonderdWoorden.tumblr.com
Jay! :D
superleuk initiatief
Schrijvers onder jullie: stuur een verhaal op van precies 100 woorden met een titel van één woord naar honderdwoorden@outlook.com
ook te vinden op twitter:
@HonderdWoorden
woensdag 3 april 2013
Kipje
Geen vriendje om de vrije paasdagen mee door te brengen dus streek dit kuiken neer bij paps en mams. Ik had een beetje verwacht dat mijn broer en zus er ook zouden zijn met hun kids en had me verheugd op het schilderen van hard gekookte eieren en ze de volgende ochtend te laten zoeken door het grut in de tuin. Maar ik bleek de enige spruit te zijn die dit jaar de opwachting had gemaakt. Mijn broer zat bij zijn schoonfamilie en mijn zus had haar gezin meegenomen voor een weekendje weg. Nou ja. Des te meer chocolade paaseitjes voor mij.
Een paar uur later lag de salontafel bezaaid met samengefrommelde kleurige paaseipapiertjes en zaten mijn vader en ik ieder zuigend op een ei helemaal verdiept in een boek in de diepe fauteuils tot mijn moeder ons riep voor de lunch. De tafel was paaselijk gedekt met het gele tafelkleed, de eierdopjes, verse broodjes, jus d'orange en alles wat er nog meer bij hoort. Maar in het mandje zaten bruine ongeverfde eieren en ik zat een beetje hulpeloos met de spijs uit mijn paastol te goochelen. Normaliter geef ik de spijs aan mijn zus, die er verzot op is. Zelf geef ik er niet veel om. Ze smeert het altijd helemaal uit over haar broodje met daarbovenop dan nog een laag roomboter en lekker dat ze dat vindt. Nu wist ik niet wat ik er mee moest doen. Mijn vader zag mijn twijfel en bood zijn bordje aan. Toen mijn moeder niet keek (ze heeft een hekel aan dat "gemier" met eten) smeerde ik de klodder spijs op zijn broodje waarna we allebei een grijns moesten onderdrukken.
Het spel "wiens ei het eerste breekt als je ze op elkaar tikt" was ook niet zo leuk als normaal nu er minder mededingers waren. Voor mijn broer moest je altijd oppassen. Die had de lepe gewoonte om van onder hard tegen je ei aan te tikken als jij nog van bovenaf op die van hem aan het mikken was.
Na de lunch een flinke wandeling door het bos waar gelukkig zo nu en dan een zonnetje scheen. En 's avonds (in plaats van een bordspel met de hele familie) wat tv gekeken met mijn ouders. Toen ik het logeerbed opzocht op zolder en om me heen keek in de grote kamer waar ik de andere lege logeerbedden zag staan voelde ik me een beetje eenzaam. Pasen zonder de rest van de familie is toch best wel kaal. Ik trok de dekens om me heen en draaide me om. Toen viel mijn oog op een pluchen beestje dat waarschijnlijk nog naast het bed lag sinds mijn kleine nichtje hier voor het laatst geslapen had. Ik pakte het op en herkende het vertrouwde gezichtje. "Kipje!"
Het was Kipje het Kuiken waar ik vroeger als kind al mee speelde. Ze was te groot om in de paastak te hangen dus belandde ze ooit tussen mijn speelgoed. En nu lag ze dus naast me in bed.
Zo had deze Pasen toch nog een vleugje nostalgie gekregen.
Een paar uur later lag de salontafel bezaaid met samengefrommelde kleurige paaseipapiertjes en zaten mijn vader en ik ieder zuigend op een ei helemaal verdiept in een boek in de diepe fauteuils tot mijn moeder ons riep voor de lunch. De tafel was paaselijk gedekt met het gele tafelkleed, de eierdopjes, verse broodjes, jus d'orange en alles wat er nog meer bij hoort. Maar in het mandje zaten bruine ongeverfde eieren en ik zat een beetje hulpeloos met de spijs uit mijn paastol te goochelen. Normaliter geef ik de spijs aan mijn zus, die er verzot op is. Zelf geef ik er niet veel om. Ze smeert het altijd helemaal uit over haar broodje met daarbovenop dan nog een laag roomboter en lekker dat ze dat vindt. Nu wist ik niet wat ik er mee moest doen. Mijn vader zag mijn twijfel en bood zijn bordje aan. Toen mijn moeder niet keek (ze heeft een hekel aan dat "gemier" met eten) smeerde ik de klodder spijs op zijn broodje waarna we allebei een grijns moesten onderdrukken.
Het spel "wiens ei het eerste breekt als je ze op elkaar tikt" was ook niet zo leuk als normaal nu er minder mededingers waren. Voor mijn broer moest je altijd oppassen. Die had de lepe gewoonte om van onder hard tegen je ei aan te tikken als jij nog van bovenaf op die van hem aan het mikken was.
Na de lunch een flinke wandeling door het bos waar gelukkig zo nu en dan een zonnetje scheen. En 's avonds (in plaats van een bordspel met de hele familie) wat tv gekeken met mijn ouders. Toen ik het logeerbed opzocht op zolder en om me heen keek in de grote kamer waar ik de andere lege logeerbedden zag staan voelde ik me een beetje eenzaam. Pasen zonder de rest van de familie is toch best wel kaal. Ik trok de dekens om me heen en draaide me om. Toen viel mijn oog op een pluchen beestje dat waarschijnlijk nog naast het bed lag sinds mijn kleine nichtje hier voor het laatst geslapen had. Ik pakte het op en herkende het vertrouwde gezichtje. "Kipje!"
Het was Kipje het Kuiken waar ik vroeger als kind al mee speelde. Ze was te groot om in de paastak te hangen dus belandde ze ooit tussen mijn speelgoed. En nu lag ze dus naast me in bed.
Zo had deze Pasen toch nog een vleugje nostalgie gekregen.
Abonneren op:
Posts (Atom)