Nachtbraker had een goede opmerking op mijn laatste post. Spontaniteit en gemeende interesse zijn sleutelwoorden voor een leuk contact. Helemaal mee eens. Maar soms best lastig om toe te passen in mailcontact.
Op dit moment ben ik aan het mailen met een jongen die me heel erg aardig lijkt, maar er komt niet zo heel veel uit, op papier. Volgens mij hebben we hier te maken met een typetje "Stille wateren, diepje gronden". Als ik vraag naar zijn interesses komt er een kort antwoord, zoals "roeien".
"Leuk, zit je bij een vereniging?"
"Ja."
"Een studentenvereniging, of gewoon een vereniging voor iedereen?"
"Gewone vereniging."
"En roei je vaak?"
"Drie keer in de week."
"Oké, dat is best intensief."
"Ja."
Goed, dit schiet niet echt op zo. Ook mijn eigen schuld, ik stel niet echt open vragen. Oké, een open vraag.
"Wat vind je precies zo leuk aan roeien?"
"Gewoon lekker om te doen. En je moet toch sporten."
"Waar is je passie voor roeien door ontstaan?"
"Leek me gewoon leuk."
Juist. Sommige mensen hebben gewoon moeite met communiceren. Of ik stel de verkeerde vragen. Dat kan ook. Niet meteen afschrijven deze jongen, geef de mensen een kans.
Feit is dat datingsites vooral werken voor mensen die goed zijn met woorden. Kun je een pakkend verhaal schrijven met niet al te veel schrijffouten en weet je hoe je jezelf moet verkopen? Alleen dan lukt het je om interesse te wekken bij een ander (dit is mijn voorlopige conclusie).
Zelf heb ik er minder moeite mee om me te uiten met woorden. Als hij vraagt wat mijn hobby's zijn dan schrijf ik meteen een kantje vol. Ik schrijf makkelijk en soms ook te veel. Misschien vindt hij dat wel overdreven of niet prettig. Hoe het ook zij, ik sta op het punt om het gesprek te verbreken met deze jongen omdat we simpelweg niet op één lijn liggen qua communicatie en dat is toch redelijk cruciaal op dit medium. Maar dan vraagt hij me opeens wanneer we eens gaan afspreken.
"Huh? Wil je nu al met me afspreken?"
"Ja, waarom niet. Ik vind dat het weinig zin heeft om heel lang te blijven mailen als je elkaar leuk vindt. Je weet toch pas hoe iemand echt is als je face to face kan praten."
Oké, dit was zijn langste zin tot nu toe. En misschien heeft hij wel gelijk. Ik besluit hem het voordeel van de twijfel te gunnen en we leggen onze agenda's naast elkaar.
"Kan je zaterdag?"
Euh, ja zaterdag heb ik nog niets staan. Maar dat is best snel al.
"Zaterdag heb ik nog niets staan."
"Mooi, dan zien we elkaar dan."
......
Jeetje, ik heb een date. Mijn eerste date. Met de zwijgzame roeier. Overmorgen.
help
donderdag 3 januari 2013
woensdag 2 januari 2013
openingspraatje
Het is weer beduidend drukker op relatieplanet. Met de feestdagen was er nauwelijks iemand online. Ikzelf incluis. Maar nu veel mensen weer moeten werken en gedwongen worden om weer terug te schakelen naar de oude sleur, merk je dat veel er moeite mee hebben om de knop in het hoofd om te draaien. De kater na de vakantie.
Om te ontsnappen aan de saaie kantoorwerkjes wordt er veel langs fotootjes en profielen gesurfd. Mijn inbox staat dan ook propvol met "Gelukkig Nieuwjaar" wensen van allerlei mannen die ik nog niet eerder gezien heb. Het is natuurlijk ook een mooie ijsbreker. "Wat zijn jouw goede voornemens dit jaar?", "Heb je een gezellig oud en nieuw gehad?" etc. Eindelijk eens wat andere gesprekken dan: "Zit je al lang op rp?", "Hoe komt het dat je vrijgezel bent?".
Bovenstaande geeft ook wel weer aan hoe moeilijk we het soms vinden om een gesprek te beginnen. Een vriend van mij had vroeger een rits standaard zinnen achter de hand om meisjes aan te spreken. Ik vond het wat gemaakt en weinig origineel overkomen altijd, maar ik moet toegeven dat hij vaak een meisje mee naar huis nam aan het eind van de avond. Hij had dan ook wel de looks, maar toch. Je zal toch eerst contact moeten maken wil je dat je looks opvallen. Ik begin er bijna aan te denken om zelf ook maar een rijtje oneliners te onthouden die in iedere situatie van pas kunnen komen. Maar het valt nog niet mee om die te verzinnen. Bij gebrek aan inspiratie doe ik wat ik dan altijd doe: ik klim het internet op. Na een uurtje surfen in de frisse wind kom je altijd wel met een zekere vangst thuis.
Zo vond ik een mooi citaat van Nelson Mandela: "Iets lijkt altijd onmogelijk totdat het gedaan is."
Dat klinkt inspirerend en motiverend. Maar kan ook een leuke discussie opleveren. Een vraag als: "Wat zou jij nog willen doen in het leven dat nu nog onmogelijk lijkt?" kan al een hele avond vullen.
"Wie zijn eigen weg gaat, zal nooit verdwalen." vond ik ook een mooie. Al is dit meer een wijs citaat dan een opmerking waarmee je een gesprek kunt openen. Ik schrijf hem op in mijn kleine boekje dat ik altijd bij me draag voor als ik mooie woorden of zinnen tegenkom of voor als ik gewoon even iets van me af moet schrijven.
Wijze quotes te over op het net, maar als je bij openingszinnen gaat zoeken is de wijsheid opeens ver weg. Ik lees de meest absurde zinnen waarvan ik als vrouw nu al kan voorspellen dat ik je eerder met verbaasde verontwaardiging of zelfs pure walging aan zou staren in plaats van er gecharmeerd van te worden door zo aangesproken te worden. "Die rook boven je hoofd, is die van een sigaret of ben je zo heet?" Is zo'n openingszin. Dat slaat toch helemaal nergens op? In een eerste vraag al refereren aan seks is niet verstandig, kan ik je als vrouw wel vertellen. Een bijdehante opmerking die niet seks gerelateerd is, maar van humor getuigd is juist wél aan te raden.
"(Zet een kruisje op haar hand en zeg:) "Ik heb mijn schat gevonden."
Kijk, die vind ik best leuk gevonden. Als een jongen dat bij mij zou doen, zou 'ie scoren.
Wat is jouw beste openingszin?
Om te ontsnappen aan de saaie kantoorwerkjes wordt er veel langs fotootjes en profielen gesurfd. Mijn inbox staat dan ook propvol met "Gelukkig Nieuwjaar" wensen van allerlei mannen die ik nog niet eerder gezien heb. Het is natuurlijk ook een mooie ijsbreker. "Wat zijn jouw goede voornemens dit jaar?", "Heb je een gezellig oud en nieuw gehad?" etc. Eindelijk eens wat andere gesprekken dan: "Zit je al lang op rp?", "Hoe komt het dat je vrijgezel bent?".
Bovenstaande geeft ook wel weer aan hoe moeilijk we het soms vinden om een gesprek te beginnen. Een vriend van mij had vroeger een rits standaard zinnen achter de hand om meisjes aan te spreken. Ik vond het wat gemaakt en weinig origineel overkomen altijd, maar ik moet toegeven dat hij vaak een meisje mee naar huis nam aan het eind van de avond. Hij had dan ook wel de looks, maar toch. Je zal toch eerst contact moeten maken wil je dat je looks opvallen. Ik begin er bijna aan te denken om zelf ook maar een rijtje oneliners te onthouden die in iedere situatie van pas kunnen komen. Maar het valt nog niet mee om die te verzinnen. Bij gebrek aan inspiratie doe ik wat ik dan altijd doe: ik klim het internet op. Na een uurtje surfen in de frisse wind kom je altijd wel met een zekere vangst thuis.
Zo vond ik een mooi citaat van Nelson Mandela: "Iets lijkt altijd onmogelijk totdat het gedaan is."
Dat klinkt inspirerend en motiverend. Maar kan ook een leuke discussie opleveren. Een vraag als: "Wat zou jij nog willen doen in het leven dat nu nog onmogelijk lijkt?" kan al een hele avond vullen.
"Wie zijn eigen weg gaat, zal nooit verdwalen." vond ik ook een mooie. Al is dit meer een wijs citaat dan een opmerking waarmee je een gesprek kunt openen. Ik schrijf hem op in mijn kleine boekje dat ik altijd bij me draag voor als ik mooie woorden of zinnen tegenkom of voor als ik gewoon even iets van me af moet schrijven.
Wijze quotes te over op het net, maar als je bij openingszinnen gaat zoeken is de wijsheid opeens ver weg. Ik lees de meest absurde zinnen waarvan ik als vrouw nu al kan voorspellen dat ik je eerder met verbaasde verontwaardiging of zelfs pure walging aan zou staren in plaats van er gecharmeerd van te worden door zo aangesproken te worden. "Die rook boven je hoofd, is die van een sigaret of ben je zo heet?" Is zo'n openingszin. Dat slaat toch helemaal nergens op? In een eerste vraag al refereren aan seks is niet verstandig, kan ik je als vrouw wel vertellen. Een bijdehante opmerking die niet seks gerelateerd is, maar van humor getuigd is juist wél aan te raden.
"(Zet een kruisje op haar hand en zeg:) "Ik heb mijn schat gevonden."
Kijk, die vind ik best leuk gevonden. Als een jongen dat bij mij zou doen, zou 'ie scoren.
Wat is jouw beste openingszin?
Gelukkig Nieuwjaar!
De dagen tussen Kerst en Oud en Nieuw heb ik voornamelijk op de bank doorgebracht in de schemertoestand van slapen, tv kijken en slapend tv kijken. De eerste dagen had ik te weinig kracht om een boek te lezen of iets anders te doen, dus volgde ik met mijn ogen het op en neer geren van de kat over de open wenteltrap in de woonkamer. Het gebrek aan leuke films op tv wist hij te compenseren door zowel Batman als The Matrix na te spelen.
Na een aanloop over de treden sprong hij dan tegen de muur boven het dressoir en rende dan verder scheerlings over de muur waarna hij dan een hoek van 90 graden maakte om verv olgens ergens midden in de woonkamer te springen. En zich dan ging wassen alsof er niets gebeurd was.
Maar aan de dagen ziek zijn op de bank kwam gelukkig ook een eind en ik knapte steeds meer op. Slechts een rochelende hoest alsof ik een tachtigjarige rookster was en grijze kringen om mijn ogen in mijn wasbleke gezicht waren de enige tekenen van mijn nog zwakke gestel.
Moeder was druk in de weer in de keuken met het voorbereiden van de hapjes voor oudjaarsavond en mijn vader hoorde je in het hele huis stofzuigen. De logeerkamers werden klaargemaakt en ik maakte mezelf nuttig door lantaarntjes in de tuin te hangen. Daarvoor had ik mezelf wel in de dikke wintermantel van mijn vader gestoken om niet weer een kou te vangen. Rond negen uur waren we tevreden over ons werk en kwamen de gasten binnen gedruppeld. Mijn broer met zijn gezin en allerlei vrienden van mijn ouders die ook regelmatig op verjaardagen aanwezig zijn. De stapels oliebollen en appelbeignets werden gestaag verorberd en de Prosecco vloeide rijkelijk. Ik was voor mijn doen wat stilletjes en af en toe joeg ik iemand de stuipen op het lijf door keihard te gaan hoesten midden in een zin, maar al met al was het een vrolijke avond. Toen er dan eindelijk afgeteld werd naar twaalf uur en de kurken plopten en de sterretjes aangestoken werden, proostten wij allen op een gelukkig en gezond 2013. Er werd gezoend en geknuffeld en in hoekjes van het huis met familieleden gebeld waarna wij ons allemaal naar de tuin begaven om naar de lucht te staren en "Ooooh's" en "Aaaah's" te roepen op het siervuurwerk van de buren.
De mannen gingen nog een blokje om door de kruitdampen en het geknal, alsof ze een eeuw terug de tijd instapten en het 1913 was in plaats van 2013. Maar gelukkig kwamen ze al snel en heelhuids terug met verhalen over uit de hand gelopen vuurstapels en rondvliegende pijlen.
De helft van de nacht ging verder een beetje als een waas aan mij voorbij. Misschien kwam het door de combinatie paracetamol met champagne. Maar het maakte niet veel uit. Ik nam er nog één en zorgde ervoor dat ik overeind bleef staan. Verder is het enige dat ik nog heb te melden:
Na een aanloop over de treden sprong hij dan tegen de muur boven het dressoir en rende dan verder scheerlings over de muur waarna hij dan een hoek van 90 graden maakte om verv olgens ergens midden in de woonkamer te springen. En zich dan ging wassen alsof er niets gebeurd was.
Maar aan de dagen ziek zijn op de bank kwam gelukkig ook een eind en ik knapte steeds meer op. Slechts een rochelende hoest alsof ik een tachtigjarige rookster was en grijze kringen om mijn ogen in mijn wasbleke gezicht waren de enige tekenen van mijn nog zwakke gestel.
Moeder was druk in de weer in de keuken met het voorbereiden van de hapjes voor oudjaarsavond en mijn vader hoorde je in het hele huis stofzuigen. De logeerkamers werden klaargemaakt en ik maakte mezelf nuttig door lantaarntjes in de tuin te hangen. Daarvoor had ik mezelf wel in de dikke wintermantel van mijn vader gestoken om niet weer een kou te vangen. Rond negen uur waren we tevreden over ons werk en kwamen de gasten binnen gedruppeld. Mijn broer met zijn gezin en allerlei vrienden van mijn ouders die ook regelmatig op verjaardagen aanwezig zijn. De stapels oliebollen en appelbeignets werden gestaag verorberd en de Prosecco vloeide rijkelijk. Ik was voor mijn doen wat stilletjes en af en toe joeg ik iemand de stuipen op het lijf door keihard te gaan hoesten midden in een zin, maar al met al was het een vrolijke avond. Toen er dan eindelijk afgeteld werd naar twaalf uur en de kurken plopten en de sterretjes aangestoken werden, proostten wij allen op een gelukkig en gezond 2013. Er werd gezoend en geknuffeld en in hoekjes van het huis met familieleden gebeld waarna wij ons allemaal naar de tuin begaven om naar de lucht te staren en "Ooooh's" en "Aaaah's" te roepen op het siervuurwerk van de buren.
De mannen gingen nog een blokje om door de kruitdampen en het geknal, alsof ze een eeuw terug de tijd instapten en het 1913 was in plaats van 2013. Maar gelukkig kwamen ze al snel en heelhuids terug met verhalen over uit de hand gelopen vuurstapels en rondvliegende pijlen.
De helft van de nacht ging verder een beetje als een waas aan mij voorbij. Misschien kwam het door de combinatie paracetamol met champagne. Maar het maakte niet veel uit. Ik nam er nog één en zorgde ervoor dat ik overeind bleef staan. Verder is het enige dat ik nog heb te melden:
Een heel blij en gelukkig 2013!
Abonneren op:
Posts (Atom)