Daar ben ik dan weer. Terug in Rotterdam.
Het was heerlijk om een lange vakantie onder de vleugels van mijn ouders te kunnen schuilen, maar in september begon de studie weer. Dat voelde als een plons koud water terug in het "echte" leven. Met het openbaar vervoer iedere dag naar Leiden was niet te doen en dus heb ik weer een portiekwoning gehuurd in de grote havenstad, nabij de trams.
Het is een fijne woning. Een singel voor de deur voor het groen dat ik nu langzaam iedere dag geler mag zien worden, een balkon voor de kat, een steile portiektrap voor mijn conditie en een oude gaskachel voor de warmte. Meer heb ik niet nodig. Een groot deel van mijn spullen staan nog bij mijn ouders op de kamer die daar voor me is ingericht. Maar mijn boekenkast hier raakt alweer aardig gevuld met de vertrouwde namen waar ik mij graag mee omring. Anders voel ik mij te alleen.
De kat heeft al een vast plekje in de vensterbank waar hij naar alle overvliegende vogels kan kijken met trommelende staart. Alsof hij hier altijd al heeft gezeten. Ik neem nog maar een kopje thee en kijk een beetje wezenloos om me heen. Zal ik de dozen die nog in de hoek staan nu gaan uitpakken? Dat kozijn moet nog geverfd worden, dat zou nu een goed moment zijn. Dan knippert het lampje van mijn pc en ik schuif mijn bureaustoel in de gewenste positie achter mijn nieuwe bureau annex eettafel. Hallo datingsite. Ik ben er weer.