donderdag 14 maart 2013

Mooie foto's van het verlaten Tropicana

Schitterende foto's van het verlaten Tropicana.

Het ligt er zo desolaat bij. Een witte tegeltjeswoestijn met rotsen van netjes gerangschikte centerparcs-stenen.

Ooit weerspiegelde hier het blauwe chloorwater kringelend op het glazen plafond. Echoden tal van kinderstemmen langs de rijen witte tegels en werd er in meisjesbillen geknepen achter de plastic palmen. (over al de aanrandpraktijken in de glijbanen zal ik zwijgen want dat komt de poëzie niet ten goede)



Een vriend van me opperde om er een rave-feest te gaan geven.
Zodra dat plan in werking is gesteld zal ik jullie er een verslag van geven (als ik in de gevangenis wifi heb, tenminste).

http://totallycoolpix.com/2013/03/tropicana-an-abandoned-tropical-indoor-swimming-pool/

Ik kan alleen het site-adres doorgeven en begrijpelijkerwijs geen foto's hier op mijn blog plaatsen. De foto's zijn gemaakt door fotograaf Hans Frankwijk (of Frank Hanswijk, ik weet het niet meer).

woensdag 13 maart 2013

à la Jasper

Jasper, de enneagrammenjongen had onverwacht een dag vrij doordeweeks. Of ik zin had om langs te komen.

Dus zat ik dinsdag in de trein naar Noord-Brabant. Deze keer kreeg ik wel een warme begroeting op het perron. Hij bracht me met de auto naar zijn huis waar hij meteen de keuken in dook om voor me te gaan koken.
"Heb je hulp nodig?"
"Nee, hoor. Ik heb dit al honderd keer eerder gemaakt. Pasta à la Jasper. Ik maak dit altijd voor mijn dates."
"..."
Het was blijkbaar ook niet de bedoeling dat ik in de kleine keuken bleef plakken om te kletsen terwijl hij spaghetti in tweeën brak en in het pannetje water gooide. Ik werd naar buiten gewerkt en stond toen een beetje hulpeloos in de woonkamer. Nou ja, dan ging ik maar snuffelen in zijn boekenkast. Je leert iemand immers pas goed kennen door de boeken die hij leest.

Reisboeken, reisboeken en nog meer reisboeken. Gidsen van de landen waar hij allemaal al was geweest. India, Zuid-Amerika, Vietnam, Thailand en ga zo maar door. Foto's van hem als backpacker in een jungle en met een sjaal om zijn hoofd op een sandboard in de woestijn van Abu Dhabi. Op een paar planken stonden allemaal beeldjes die als souvenir uit tientallen landen waren meegenomen. Ik bekeek net een ketting met aparte blauwe kralen toen hij met een dampende pan de kamer inkwam.

Jasper kwam me wat gestrest over. Ik vroeg me af hoe vaak hij daadwerkelijk voor een meisje kookte. Op mijn bord lag een hoopje witte slierten met een klodder rode saus met gehakt erbovenop. Heel erg lekker, maar niet erg origineel. Pasta à la Jasper. Precies zoals mijn moeder ook de spaghetti bolognese maakt.
Jasper trok een fles rode wijn open en schonk gul in.
"Wilde je me dronken voeren?" vroeg ik met een ondeugende glimlach.
"Dat is bij jou niet nodig." antwoordde hij. Hij probeerde strak te blijven kijken maar dat lukte niet helemaal.

"Waarom heb je zwarte nagellak aan je vinger?" vroeg ik tijdens het eten, verbaasd naar zijn ringvinger starend.
"O, dat vond ik mooi." zei hij raadselachtig.
Tijdens het eten hoorde ik hem uit over de reizen die hij gemaakt had en ik was onder de indruk van de dingen die hij al gezien en meegemaakt heeft.
"Ik verblijf nooit in een hotel, maar in hostels of het liefst bij de inwoners thuis. Juist arme landen en niet toeristische gebieden trekken mij het meest aan. Daar is de cultuur van een land nog puur."

De avond verstreek gemoedelijk. Door de reisverhalen en de wijn raakten we allebei wat meer ontspannen. Ik merkte dat ik mijn nek eindelijk niet meer zo aan zat te spannen als ik gewoon ben te doen als ik in mijn kat-uit-de-boom-kijkhouding zit. Het muurtje van afstandelijkheid dat hij normaal gesproken om zich heen houdt viel ook geleidelijk aan weg en we vonden elkaar halverwege de bank met onze lippen tegen elkaar. Hij zoende me voorzichtig en zacht.

Later op bed, toen hij langzaam en teder mijn kleren uitgepeld had liet hij me naakt op het grote bed liggen wachten. Hij ging even iets halen uit een andere kamer. Wat was hij van plan? Loom, maar ook verwachtingsvol liet ik mijn ledematen over de satijnen lakens glijden.

Toen stond hij naast me. Met een lange pauwenveer in zijn hand.
"Ga op je zij liggen." commandeerde hij zachtjes.
Ik deed wat hij me opdroeg en voelde de zachte veertjes over mijn rug glijden. Het was zo zacht dat ik mijn best moest doen om het echt te voelen. Ik sloot mijn ogen en concentreerde me op de strelingen. Het was zowel spannend als ontspannend en toen hij met de veertjes over mijn billen gleed trok een kleine huivering tussen mijn benen door.

Ik zuchtte vergenoegd. Hij had het hem weer geflikt.





maandag 11 maart 2013

bedtime story

Dit weekend moest ik veel werken, dus heb ik de enneagrammenjongen afgewimpeld.
"Sorry, ik heb echt geen tijd om met je af te spreken."
"Anders kom je zaterdag na je werk hierheen. Je hoeft zondag toch pas om 12 uur te beginnen?"
"Nee, ik heb mijn rust nodig."
"Zullen we dan zondagavond bellen?"
"Ja dat is goed."

Het weekend werken was hel. De voorjaarskriebels zorgen er bij veel mensen voor dat ze een nieuwe garderobe willen aanschaffen. En begrijpelijk, ik ben mijn winterjas ook flink beu. Maar het is nog even volhouden, de winter is echt nog niet voorbij. Toen ik zondag naar mijn werk fietste zonder handschoenen werd ik daar even pijnlijk aan herinnerd.

Zondagavond voelde ik me compleet afgedraaid en rozig van de warme douche toen ik in bed stapte om tien uur 's avonds. O,ja. Shit. Ik zou Jasper nog bellen.
"Hé schatje, hoe gaat het?"
"Moe." zei ik gapend.
"Geeft niet, dan doe ik het praten wel."
En hij heeft een half uur aan één stuk door gekletst. Over van alles. Zijn werk die week, zijn ouders waar hij langs was geweest enzovoorts. Ik luisterde nauwelijks naar wat hij precies vertelde. ik luisterde vooral naar HOE hij het vertelde. Met zijn diepe warme stem in een golvende melodie. Een rustgevend cadans. Het was alsof iemand een verhaaltje vertelde voor het slapen gaan. Ik heb dan ook niet meer gedag gezegd en de hoorn opgelegd. Ik sliep al.