Gisteravond had ik een gesprek met iemand op relatieplanet. Hij had in zijn profiel aangegeven dat hij op dit moment in een relatie zit, maar wel open stond voor een date. Eén van mijn eerste vragen was dan ook waarom. Dat zullen veel mensen hem wel vragen en hij zal het vast beu worden om dat iedere keer te moeten uitleggen en daar het gevoel van krijgen dat hij zich moet verdedigen. Maar desalniettemin wilde ik het toch weten.
Hij gaf me het volgende als als antwoord: Ik zoek contact met een vrouw (en niet met een man) omdat vrouwen gemiddeld een stuk makkelijker over gevoelens praten en schrijven, iets wat m'n vriendin tot m'n spijt totaal niet in zich heeft. Daar loop ik al een aantal jaren tegenaan, vandaar dat ik onlangs de stoute schoenen heb aangetrokken.
Dan vraag ik me meteen af: Is het geen tijd voor relatietherapie? Het kan natuurlijk ook zo zijn dat er mensen op een datingsite zitten die al een relatie hebben, maar dan net de sociale contacten en de oppervlakkige ietwat flirterige gesprekken missen. Dan begrijp ik best dat je (in overleg) contact met anderen zoekt via internet. Maar ik vond dat er uit het antwoord van deze meneer een zeker verbittering sprak. Hij geeft aan iets te missen in zijn relatie. Moet je dan toch maar bij elkaar blijven omdat je veel om elkaar geeft en het verder wel allemaal heel gezellig is? Hoort een relatie op alle vlakken bevredigend te zijn?
Meestal kan een relatie, hoe goed ook, niet alle behoeften vervullen en vul je die gaten op door verschillende hobby's of gesprekken met vrienden/vriendinnen. Is het dan zo vreemd dat deze man die zijn gevoelens niet kwijt kan bij zijn vriendin daar andere vrouwen voor zoekt. Voor mij als vrouw klinkt dit als vreemdgaan. Ik wil dat mijn partner en ik over alles kunnen praten. Als hij de meest intieme gedachtenroerselen met een ander zou delen dan met mij zou ik me bedrogen voelen. Bij mannen gaat het vreemdgaan meer om het lichamelijke aspect, dat weet ik. Maar dan nog.
Ik ga de volgende keer eens aan hem vragen of hij weet wat zijn vriendin daarvan vindt. Of beter gezegd: daarbij voelt.
vrijdag 7 december 2012
donderdag 6 december 2012
Pakjesavond
Gister geen tijd gehad voor internet. Na college me snel thuis omkleden, kadootjes in een grote canvastas stoppen en de deur uitvliegen om op tijd bij de familie aan te komen. Gebonk op de ramen en deuren, gillende kinderen en een paar tassen gevuld met kadootjes die opeens in de gang staan. Altijd leuk, pakjesavond. De kleine neefjes en nichtjes moeten als eerste naar bed dus die mogen hun pakjes als eerste uitpakken. Tussen de "Oeh's"en de "Aah's"door voor weer een nieuwe duplotrein of carsauto, eten we onze buikjes vol aan soep, saucijzenbroodjes, perpernoten en chocolademuizen.
Eenmaal met de kids op bed spelen de volwassenen met het nieuwe speelgoed en kan het ruilspel beginnen. Hilariteit en gluhwein allom tot in de late uurtjes. Mijn grote neef brengt me thuis. Warme omhelzing in de auto. "Dit moeten we veel vaker doen." en dan mijn verlaten woonkamer binnenstappen. Zuchtend de canvastas, nu gevuld met presentjes voor mezelf, naast de bank. Poes komt me begroeten met een luide mauw en kopjes tegen mijn winterlaarzen. "Ja, beestje. Nu ben jij aan de beurt voor eten en aandacht."
"Zal ik de pc nog even aanzetten?" Ik kijk meewarig naar de plek in de woonkamer waar mijn bureau staat. Daar is het donker en koud. "Nee, laat maar." Chocolademelk uit de magnetron en op de bank nog even tv kijken. Kat op schoot en ik val al bijna in slaap.
Eenmaal met de kids op bed spelen de volwassenen met het nieuwe speelgoed en kan het ruilspel beginnen. Hilariteit en gluhwein allom tot in de late uurtjes. Mijn grote neef brengt me thuis. Warme omhelzing in de auto. "Dit moeten we veel vaker doen." en dan mijn verlaten woonkamer binnenstappen. Zuchtend de canvastas, nu gevuld met presentjes voor mezelf, naast de bank. Poes komt me begroeten met een luide mauw en kopjes tegen mijn winterlaarzen. "Ja, beestje. Nu ben jij aan de beurt voor eten en aandacht."
"Zal ik de pc nog even aanzetten?" Ik kijk meewarig naar de plek in de woonkamer waar mijn bureau staat. Daar is het donker en koud. "Nee, laat maar." Chocolademelk uit de magnetron en op de bank nog even tv kijken. Kat op schoot en ik val al bijna in slaap.
woensdag 5 december 2012
Toch maar betalend lid
Gratis lid zijn op een datingsite begint irritant te worden. Als je iemand die je wel leuk lijkt een hartje hebt gestuurd en die persoon reageert vervolgens met een geschreven berichtje, dan wil je natuurlijk wel iets terug kunnen zeggen. En al was het niet voor die leuke jongen die schreef dat hij wel eens een drankje met me wilde drinken, dan is het wel voor die gast die me alleen maar schreef: "Jij komt zeker niet veel buiten."
Wat is dat nou weer voor opmerking? Ja ik heb een heel lichte huid die erg afsteekt tegen mijn donkere ogen en bruine haar en ja, we hebben dit jaar erg weinig zon gehad. Niet iedereen heeft het budget voor een jaarlijkse wintervakantie, meneer skibril.
Dat laatste wil ik dus graag even kwijt aan meneer persoonlijk. Maar dat kan dus niet.
Er zit niets anders op. Ik ga betalen. Een week voor 12,50. En ik doe het nu.
.....
Woepie dat gaat snel. Binnen een minuutje al ge-upgrade. Mooi, kan ik meneer bijdehand, vooringenomen en bevooroordeeld even van repliek dienen en de wél sympathieke gozer een aardig mailtje terug sturen.
dinsdag 4 december 2012
eerste reacties
Oké, datingsites zijn verslavend. Zelfs als je geen berichten kan sturen omdat je het vertikt om te betalen voor zo'n site. In de uurtjes voor ik naar college moet zit ik fotootjes te scrollen en met hartjes te gooien en zodra ik terug ben van de uni, werp ik mezelf al achter de pc zonder zelfs mijn jas uitgedaan te hebben. "Heeft er iemand gereageerd?" is dan de brandende vraag.
Wauw. Er zitten gewoon zestig berichten in mijn inbox! Dat gaat snel. Ik zit hier pas een dag. Veel gasten zijn te oud of lijken me helemaal niet interessant. Maar er zitten toch wel een paar leuke bij. En veel doen toch wel hun best om een persoonlijk praatje met je te maken. "Je ogen nodigden me uit om contact met je te zoeken." Best leuk gevonden. En ook al kan ik dan nog niet terug reageren, het lezen alleen al van deze berichtje is een ontzettende ego-boost. Mijn aandachtsquota voor deze week is alweer aangevuld.
Met een glimlach op mijn gezicht omdat alleen een kleine foto van mij al zoveel reacties heeft uitgelokt stap ik in mijn hardloopschoenen. Dat het buiten koud en grijs is doet er nu niet meer zoveel toe. Laat die zon maar, er straalt iets binnen in mij.
maandag 3 december 2012
Ingeschreven
Het is zover. Ik heb me ingeschreven op een datingsite.
Zonet heb ik de stoute schoenen aangetrokken en mij eindelijk ingeschreven op Relatieplanet nadat mijn collegaatje herhaaldelijk had lopen zeuren dat het "echt iets voor mij" zou zijn. In eerste instantie was ik sceptisch. Er zitten toch alleen maar sukkels op zo'n datingsite die niet knap of welbespraakt genoeg zijn om in de kroeg of op straat een meisje aan te spreken. Maar toen begon ik me te realiseren dat ik zelf al maanden geen leuk contact meer had gehad met een leuke jongen van het andere geslacht omdat je ze simpelweg niet zomaar op straat gaat aanspreken en omdat je uit de kroeg alleen maar oppervlakkige puberale players haalt. Vroeger kreeg je je vriendje via school of de sportvereniging. Of die stamkroeg waar we iedere week met zijn allen heen gingen. Maar vrijwel al mijn vrienden zijn nu te druk met hun serieuze baan of serieuze relatie om nog veel zin te hebben om iedere week te gaan stappen. Op mijn werk zijn alleen maar meiden en mijn mede studiegenoten zijn tegenwoordig een stuk ouder dan ik zelf ben en over het algemeen allang gesetteld. Dat krijg je als je voor een stoffige studie kiest als kunstgeschiedenis. Ik had toch echt voor geschiedenis moeten kiezen in Utrecht, waar de leuke studenten nog voor het oprapen schijnen te liggen.
Dus, vooruit, dan maar de datingsites eens gaan uitproberen. Eerst een gratis profiel aanmaken en dan rondsurfen op leeftijd en foto's. Hmm. Dat valt nog best wel mee eigenlijk. Er zitten echt honderden mannen in de leeftijdscategorie 28 /m 35 en dat zijn toch echt niet allemaal sukkels. Handig dat er meteen een profiel bij zit met een verhaaltje en interesses. Zo vallen de leuke foto's die een tekst vol spelfouten hebben staan of gebrek aan fantasie (strandwandeling, wijntje) al snel af. O, jij hebt twee pitbulls, laat maar zitten. Je echte naam is zeker Sjonnie. Kitesurfen? Leuk, maar wie doet dat niet tegenwoordig? Al wordt je daar wel lekker gespierd van. Maar het kan ook betekenen dat je een meeloper bent. Laat ik die maar eens een mailtje sturen om uit te vissen hoe hij echt in elkaar zit, want zo'n profiel is ook maar een reclameaffiche in feite.
Hoe stuur ik een berichtje? O. Dat gaat niet als je gratis lid bent. Ik kan alleen maar een hartje sturen. Wat lame. O, ja ze willen natuurlijk dat ik ga betalen. Ja echt niet. Ik wil eerst eens weten of ik dit wel een leuk medium vind. Hallo, ik ben een arme student in tijde van crisis. Dan maar fotootjes kijken en met hartjes smijten. Eens kijken of daar op gereageerd wordt. Maar dan zal ik eerst een leuke foto van mezelf op mijn profiel moeten zetten anders gaat geen hond reageren natuurlijk. Hm. Ik heb helemaal geen leuke foto van mezelf. Ja, die mijn ex van me heeft gemaakt in Spanje is wel leuk. Maar dat is alweer een jaar geleden. Nou, ja. Dan maar geen recente foto. Hop, die staat erop. En nu maar eens afwachten.
Zonet heb ik de stoute schoenen aangetrokken en mij eindelijk ingeschreven op Relatieplanet nadat mijn collegaatje herhaaldelijk had lopen zeuren dat het "echt iets voor mij" zou zijn. In eerste instantie was ik sceptisch. Er zitten toch alleen maar sukkels op zo'n datingsite die niet knap of welbespraakt genoeg zijn om in de kroeg of op straat een meisje aan te spreken. Maar toen begon ik me te realiseren dat ik zelf al maanden geen leuk contact meer had gehad met een leuke jongen van het andere geslacht omdat je ze simpelweg niet zomaar op straat gaat aanspreken en omdat je uit de kroeg alleen maar oppervlakkige puberale players haalt. Vroeger kreeg je je vriendje via school of de sportvereniging. Of die stamkroeg waar we iedere week met zijn allen heen gingen. Maar vrijwel al mijn vrienden zijn nu te druk met hun serieuze baan of serieuze relatie om nog veel zin te hebben om iedere week te gaan stappen. Op mijn werk zijn alleen maar meiden en mijn mede studiegenoten zijn tegenwoordig een stuk ouder dan ik zelf ben en over het algemeen allang gesetteld. Dat krijg je als je voor een stoffige studie kiest als kunstgeschiedenis. Ik had toch echt voor geschiedenis moeten kiezen in Utrecht, waar de leuke studenten nog voor het oprapen schijnen te liggen.
Dus, vooruit, dan maar de datingsites eens gaan uitproberen. Eerst een gratis profiel aanmaken en dan rondsurfen op leeftijd en foto's. Hmm. Dat valt nog best wel mee eigenlijk. Er zitten echt honderden mannen in de leeftijdscategorie 28 /m 35 en dat zijn toch echt niet allemaal sukkels. Handig dat er meteen een profiel bij zit met een verhaaltje en interesses. Zo vallen de leuke foto's die een tekst vol spelfouten hebben staan of gebrek aan fantasie (strandwandeling, wijntje) al snel af. O, jij hebt twee pitbulls, laat maar zitten. Je echte naam is zeker Sjonnie. Kitesurfen? Leuk, maar wie doet dat niet tegenwoordig? Al wordt je daar wel lekker gespierd van. Maar het kan ook betekenen dat je een meeloper bent. Laat ik die maar eens een mailtje sturen om uit te vissen hoe hij echt in elkaar zit, want zo'n profiel is ook maar een reclameaffiche in feite.
Hoe stuur ik een berichtje? O. Dat gaat niet als je gratis lid bent. Ik kan alleen maar een hartje sturen. Wat lame. O, ja ze willen natuurlijk dat ik ga betalen. Ja echt niet. Ik wil eerst eens weten of ik dit wel een leuk medium vind. Hallo, ik ben een arme student in tijde van crisis. Dan maar fotootjes kijken en met hartjes smijten. Eens kijken of daar op gereageerd wordt. Maar dan zal ik eerst een leuke foto van mezelf op mijn profiel moeten zetten anders gaat geen hond reageren natuurlijk. Hm. Ik heb helemaal geen leuke foto van mezelf. Ja, die mijn ex van me heeft gemaakt in Spanje is wel leuk. Maar dat is alweer een jaar geleden. Nou, ja. Dan maar geen recente foto. Hop, die staat erop. En nu maar eens afwachten.
Abonneren op:
Posts (Atom)