dinsdag 5 maart 2013

Grand Tour Rotterdam

Even wat foto's van internet geplukt om mijn vorige blog wat meer beeldend te maken.

(Alleen de eerste foto is van mijzelf. En dit inspireert me meteen om eens wat vaker foto's te maken tijdens mijn wandelingen. Vooral nu het zonnetje weer schijnt.)


                                            Glazen dak van het nieuwe centraal station
                                             bron: Laura Livelle




                                         Station in aanbouw
                                         bron: youropi.com



                                          Westersingel
                                           bron: commons.wikimedia.org




                                          Westersingel
                                           bron:2emw.nl


                                          café/restaurant Sijf. Oude Binnenweg
                                           bron: rotterdamistop.nl


                                         Veerhaven
                                          bron:commons.wikimedia.org


                                         Veerhaven
                                           bron: straatkaart.nl



                                         Westelijk Handelsterrein
                                                        bron: members.virtualtourists.com




                                          Westelijk handelsterrein
                                            bron: wikipedia.org


                                          Euromastpark
                                          bron: flickr.com. By Linda Stienstra


maandag 4 maart 2013

Doorzichtige bedoelingen

Zaterdag kwam Jasper, de enneagrammenjongen naar mij toe. Ik was die dag vrij en ik ben hem op gaan halen van het centraal station in Rotterdam. Hij keek zijn ogen uit naar de architecturale veranderingen. Hij was al jaren niet meer in Rotterdam geweest en het vernieuwde (nog steeds in aanbouw zijnde) stationsgebouw maakte behoorlijk indruk. Net als de hoge glazen torens die je meteen ziet als je het station uitloopt. "Wow, wat is er veel gebouwd hier de afgelopen jaren!"
Ik leidde hem naar de Westersingel, een door groen gras omzoomde sliert water die helemaal doorloopt tot de dijk aan de Maas. Een favoriet wandelstuk van mij vanwege de bomen, het water en de koperen beelden die op de vrolijk roze bakstenen boulevard tentoongesteld staan. Ik was van plan om hem het moois van mijn stad te laten zien en wilde na de Westersingel naar rechts langs de Maas flaneren en doorlopen via de Veerhaven om langs de statige gebouwen door te wandelen naar het Euromastpark. Daarna misschien naar het museum of anders een vorkje gaan prikken op het Westelijk Handelsterrein. Maar toenwe  net op weg waren gaf hij aan honger te hebben. Prima, dan strijken we even neer bij café Sijf. Eén van de weinige café's in Jugendstill die de oorlog overleefd hebben. 
"Hier achter ligt toch het winkelgebied?" vroeg hij me.
"Ja, dat klopt. Wilde je daar heen dan?"
"Ja, ik wil de Koopgoot weer eens zien."
"Oh, oké."
Dus in plaats van de Grand Tour gingen we winkelen.

Hij snuffelde in kledingrekken en vroeg of ik voor hem een mooi overhemd wilde uitzoeken. Jasper paste het ene na het andere overhemd en streek met zijn hand wat over jassen heen. Maar ik verveelde me. Nu stond ik op mijn vrije dag nog steeds kleding uit te zoeken voor een ander. Ik had me ingesteld op een lange wandeling langs het groen, niet op geslenter over de tegels. Maar goed, waarschijnlijk had hij zich juist verheugd op een dagje shoppen in Rotterdam, dus ik hield mijn mond en zette mijn glimlach op. Na de kledingtocht wist ik hem mee te krijgen naar de boekhandel waar hij algauw verdiept stond in een boek over NLP. Terwijl ik mijn eigen weg ging langs de boekenrekken bekeek ik hem eens van een afstand. Ik vroeg mij af of ik op hem zou vallen als ik hem nog niet zou kennen en hem nu tijdens het winkelen tegen zou komen. Een beetje teleurgesteld moest ik bekennen van niet. Zijn iele, beetje sullige houding maakte geen gevoelens bij me los. Ik zou gewoon langs hem heenlopen. In plaats daarvan liep ik nu naar hem toe om te vragen of hij klaar was en we ergens anders heen konden gaan.

We gingen uit eten in de stad en namen daarna de bus naar mijn huis. 
"Ik heb mijn lievelingsfilm meegenomen." zei hij triomfantelijk.
"Ah, de film die de mijne heeft overwonnen."
"Zullen we hem gaan kijken?"
"Ja is goed. Alleen zit die bank niet echt relaxt met zijn tweeën."
"Dan gaan we toch op jouw bed kijken."
"Euh, oké." en ik zette mijn tv op een tafeltje achter het bed.
"Nee, niet zo. Zet hem naast het bed."
Hij plaatste het scherm zo dat we zijdelings liggend op bed tv moesten kijken. We installeerden ons comfortabel met kussens en ik drukte op play. Zijn lievelingsfilm heette "Cruel intentions." en ik kende hem nog niet.
"Hé, dit is gewoon een moderne versie van Dangerous Liaisons!" riep ik al snel. 
"O?"
Ik legde uit dat de film Dangerous Liaisons met Glenn Close en John Malkovich gebaseerd was op het boek Les liaisons dangereuses van Choderlos de Laclos. Een fascinerend boek dat opgebouwd is uit een briefcorrespondentie tussen een graaf en een markiezin die verschillende jonge mensen verleiden en in het verderf lokken voor eigen plezier en kleine onderlinge weddenschappen. 
Hij spoelde een stukje van de film terug omdat ik door mijn enthousiaste gekwebbel over het originele verhaal niet naar zijn film had gekeken.
De film was dus een snelle en oppervlakkige versie van mijn geliefde verhaal en speelde zich af op een high-school. Jasper kende alle zinnen uit zijn hoofd en fluisterde de oneliners van de hoofdpersonen mee. Het was misschien erotisch bedoeld, maar dat effect bereikte hij er niet mee. Weet je dan niet hoe irritant het is als je een film aan het kijken bent en de persoon naast je zit alles mee te fluisteren?

Hoe meer de film vorderde des te vaker voelde ik zijn vingers over mijn rug en zij fladderen. Op een gegeven moment lette ik helemaal niet meer op het voorspelbare einde van de film, maar op zijn zachte aanrakingen die weer professioneel opgebouwd werden. Hij had het weer voor elkaar, hoor. Het maakte niet meer uit hoe irritant ik hem vandaag vond. Ik wilde op deze manier aangeraakt worden en dat was nu nog het enige dat telde.