Daar kun je chocola van maken

Mijn interesse voor de sociale kant van internet was even helemaal weg. Het leidde me teveel af van mijn studie en ik ga liever ergens voor 100% voor als ik het dan toch doe. Studie was prioriteit en maar goed ook, want ik heb de afgelopen tentamens goed doorstaan.

Maar nu is het blokken voorbij en zitten er teveel uren nietsdoen in een dag. Dat is weer even wennen. Heerlijk met dit weer met een boek naar buiten, vrienden opzoeken en veel wandelen. Maar toch. Dan zit je de avonden alleen op de bank. Er is niets leuks op tv en de pc lonkt.

Mensen live ontmoeten is wat ik nu weer meer wil doen. Laatst voegde ik de daad bij het woord en stelde aan een jongen van de datingsite, die ik tijden geleden voor het laatst had gesproken, voor om samen naar een bandje te gaan kijken. We hebben dezelfde muzieksmaak (toch altijd wel een belangrijk criterium) en hij leek me goed gezelschap. De avond was ook echt heel gezellig en de band leuk. Nadeel van samen een bandje kijken is dat je weinig kunt praten. Na de eerste paar minuten zagen we af van het in elkaars oor tetteren. Nu wierpen we elkaar af en toe een blik toe. Die blikken werden steeds broeieriger en ik was me op een knetterende manier bewust van zijn lichaam naast me. Toen hij voorstelde om bij mij thuis nog na te kletsen (zijn auto stond bij mij voor geparkeerd) gaf ik daar dan ook aan toe. Netjes zaten we aan de koffie. Nee, hij wilde er geen chocolaatje bij. Alleen als ze van Fair Trade waren.

"Nee, sorry. Ik sta absoluut achter hun waarden, maar heb daar het geld niet voor." Eigen belangen gaan dan toch voor.
"Als je er geen geld voor hebt kun je beter helemaal geen chocolade kopen."
........

Niet zo'n handig antwoord als je een vrouw wilt behagen.

Een pets op de vingers vanwege de vraatzucht is niet sfeerverhogend. Al zal het mijn moeder erg plezieren dat ik allang niet meer zo dun ben als afgelopen jaar en er nu eindelijk weer rondingen en handvatten aan mijn lichaam te bespeuren zijn. Ik voel mij er echter niet zelfverzekerder door.

Maar blijkbaar had de verkeerde opmerking het vuur niet genoeg gedoofd, want toen hij in de gang stond om zijn jas aan te doen en braaf naar huis te gaan kwam daar de afscheidszoen. En IK was degene die hem meetrok naar de slaapkamer.

En daar heb ik geen spijt van gekregen. Ik weet niet of het komt door de gewoonte van het likken aan dure chocolade, maar hij gaf mij het gevoel dat ik een overheerlijk snoepje was. Ik kon me slechts nog ontspannen en me overgeven. En nog een keer.

Toen we in elkaars armen lagen na te soezen voelde ik warempel vlinders in mijn buik. Dat was alweer een tijd geleden. Misschien moet ik toch maar gaan overstappen op de Fair Trade.

Hij ging trouwens een uurtje later weer naar huis. Het was dik een uur rijden voor hem en morgenvroeg (of eigenlijk diezelfde ochtend over drie uur) ging zijn wekker alweer om eerst naar de spinning te gaan, alvorens hij de deur uit zou gaan om te gaan werken. Pfffff. Wat een aktieveling.

Oké. Ik draai me nog een keer om en neem nog wat chocola. Alleen.