verzopen kater

Brrr wat een vies weer. Ik loop in regen en wind door de verlaten straten van de universiteitsstad en doe mijn best om mijn nek niet te breken op mijn hakken die tussen de glibberige klinkers blijven steken.
Zojuist ben ik naar een borrel geweest van een kleine studentensociëteit. Niet van dat ballengedoe hoor, want daar hou ik niet van. Maar gewoon een bijeenkomst van andere kunstgeschiedenisstudenten. Hapje, drankje, praatje. Veel bruine colbertjasjesstoffigheid en paarse mottenballenjurkenlucht. Net toen ik had besloten om op te stappen kwam er een jongen van mijn eigen leeftijd binnen. Toen hij met een wijds gebaar zijn jas uitdeed vlogen de regendruppels alle kanten op. Dichtbij staande dames probeerden hun theekopjes te beschermen tegen de spetterinvasie en de jongeman gebaarde onhandig een excuus. Die werd aanvaard met giechels en glimlachjes. De braniecharme overwon al gauw. De jas werd over de verwarming gehangen "Dan heb je straks lekker een warme jas." en thee en koekjes werden in zijn handen gepropt. "Hier jongen, drink maar lekker op." De kunstminnende mutsenclub ontfermde zich over de verzopen kater.

Ik besloot nog even te blijven. Deels uit nieuwsgierigheid. Studeerde hij ook kunstgeschiedenis? Ik had hem nog nooit eerder gezien. Doordat we veel vakken gezamenlijk hadden met studenten van de andere jaren kende ik vrijwel de hele faculteit wel van gezicht. Maar deze was nieuw voor mij. Ik wierp zo nu en dan een steelse blik op hem. Meer om te kijken hoe hij zich weerde tegen de opdringerige moederende aandacht van mijn klasgenotes. Maar het scheen hem te amuseren. Zijn bruine ogen stonden vrolijk en hij babbelde lustig met alle winden mee. Toen keek hij opeens naar mij en zijn ogen bleven op mij hangen alsof hij verbaasd was een schepsel van zijn eigen leeftijd hier aan te treffen. Ik draaide snel mijn hoofd weg maar een paar tellen later stond hij al naast me. "Studeer jij ook kunstgeschiedenis?" Ik knikte. "Ja, ik zit nu in mijn derde jaar. En jij?"
"Ik doe geschiedenis maar heb in september voor een minor kunst gekozen."
Ah, vandaar. We bleven even staan kletsen, maar we raakten al snel door onze onderwerpen heen. We stonden elkaar een beetje hulpeloos aan te kijken. Het gesprek stokte. Een klasgenoot kwam hem nog wat thee aanbieden en vragen in welk jaar hij zat. Hij gaf antwoord en ook dat gesprek liep dood. Jammer, hij kwam maar niet los en had teveel tijd nodig om op te warmen en ik had geen zin om daar op te wachten. Ik excuseerde mij, wenste iedereen een fijne kerstvakantie en ik zocht mijn lange regenjas op.

Met mijn opgestoken paraplu en wegslippende hakken over de kinderkopjes naar het station lopend moet ik opeens denken aan de avond dat ik er ook zo bij liep en toen opeens een zwarte kat onder een lantaarnpaal zag zitten. Hij was mager en helemaal verregend. Zijn lichte ogen keken me smekend aan. Hij liep niet weg toen ik langs hem heen liep en draaide zich naar me om. Zijn ogen leken me te vragen om hem alsjeblieft mee te nemen. Ik bukte me. Hij wilde niet geaaid worden, maar bleef wel kopjes geven en aan mijn vingers snuffelen. Hij had geen bandje om en zag er mager en verwaarloosd uit. "Wat wil je dan kat?"
Weer een kopje en een smekende blik. Ik wilde hem niet zo in de regen achterlaten dus pakte ik hem op en hield hem beschermend onder de flap van mijn regenjas. Hij vond het prima en begon te spinnen. Ik besloot het dier mee naar huis te nemen en dan van de week aangifte te doen bij de politie/ het asiel en briefjes op te hangen van de gevonden kat. "Maar nu kom je maar me mij mee naar huis." Hij spinde nog harder.
Eenmaal thuis zette ik hem op de vloer en draaide de gashaard helemaal aan. Ik legde een kussen voor hem neer en schonk wat water in een schoteltje. "Zo, ik ga dalijk wel even kattenvoer halen. Warm jij eerst maar even op." En zo ontfermde me ik me over de verzopen kat.

Er bleek niemand naar hem te zoeken en volgens de dierenarts was hij nog geen jaar oud en wat ondervoed. Ik heb hem gehouden en hij is heel tevreden hier. Hij is geen prater, maar we begrijpen elkaar. Mijn zwarte kater en ik.