zondag 16 december 2012

Chatduel

Ik heb nu bijna iedere dag mailcontact met die leuke jongen via relatieplanet. Eerst wisselden we zo nu en dan een berichtje uit. Dan ging dan vooral van: Wat doe je zoal in het dagelijks leven? Wat is de reden dat je op rp zit? Heb je hier al leuke contacten opgedaan etc. Een soort kennismakingsrondje. De snuffelfase zonder reuk. Alles via de email zoals dat heel vroeger met brieven ging. De enige manier waarop je nu iemand kunt beoordelen is dus de manier waarop hij zich uitdrukt in woorden. En dan ook nog zonder intonatie. Bellen zou logischer zijn, maar dat is veel te eng. Wat moet je dan zeggen? Wat als er opeens een stilte valt? Of als ik onwijs ga giechelen en hij dat stom vindt? Nee we blijven wel mailen, dat is veilig. Hoef ik ook mijn telefoonnummer niet te geven. Stel je voor dat hij een engerd blijkt te zijn.

Hij vroeg van de week of ik wilde chatten. Dat is alweer minder veilig dan mailen. Je moet sneller reageren en je hebt daardoor minder tijd om na te denken. Voor je het weet floep je er van alles uit wat je nog niet had willen vertellen. Spontaan noemen ze dat. Ik weet nog niet of ik dat positieve etiket daar wel aan wil hangen. Ondoordacht en praatziek lijkt me eerder het geval.

Maar de gozer liet zich niet afschrikken door mijn vrolijke gebabbel in schielijk getypt respons. En bleef koelbloedig riposteren. Hij was aan mij gewaagd en dat gaf voldoening. Blijkbaar aan beide zijden want de chatverzoekjes klonken iedere keer weer zodra ik ingelogd had. Het leek wel of hij op mij zat te wachten en voor ik wist kon ook ik niet meer wachten tot ik thuis was om erachter te komen welke olijke uitspraken hij deze keer aan mijn vingers wist te ontlokken.

Ik beschouw hem inmiddels al als vriend en stel me voor dat we met een wijntje in de hand gezellig op de bank een amusante discussie voeren met het kaarslicht weerspiegeld in onze twinkelende ogen. Terwijl in feite mijn rug koud aanvoeld door de tocht en mijn nek pijn gaat doen van de verkrampte houding waarin ik poog te typen, beleef ik warme ontspannen momenten met de "bruin kortharige jongen met de blauwe ogen die aan alpineskiën doet en van huisdieren houdt." Dat is immers hoe hij zichzelf beschrijft op zijn profiel en mijn enige houvast voor de projectie die ik van hem placht te maken. Een nietszeggende en oppervlakkige beschrijving voor de belezen, onderhoudende en plagerige jongeman die hij blijkt te zijn in zijn  mails. Ik denk dat het klikt tussen ons. Dat voel ik van de letters afstralen. Daar hoef je geen intuïtieve vrouw voor te zijn, dat kan zelfs een autistische analist nog vaststellen.

Dus ik wacht en wacht tot hij online komt en we ons weer op een innemend chatduel kunnen storten. Maar hij antwoordt niet meer.


4 opmerkingen:

  1. Laura,

    ----------------------------------------

    Le chat noir zij chat

    vol verwachting klopt haar hart

    wacht op zijn teken

    ----------------------------------------

    jeer

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ze loert om een hoek

    altijd daar waar je niet kijkt

    de teleurstelling

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hij antwoord niet meer sinds één dag?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. nee, ik had al een paar dagen contact met hem. Maar dat even samengevat in één stukje. Het lijkt zo wel wat kort inderdaad.

      Verwijderen