De koffiedate

..."Kopje koffie doen?" had ik gevraagd en ik voelde de grond al een stukje onder mijn voeten opengaan. Stond ik op het punt om mezelf nu heel erg voor schut te zetten?

Zijn pretoogjes begonnen echter nog meer te glimmen. "Ik dacht dat je het nooit zou vragen." Antwoordde hij droog.

We gaven elkaar een hand en stelden ons aan elkaar voor. Een paar tellen later zaten we in het dichtstbijzijnde café en bestelden een koffie. Ik een café au lait en hij een gewone, zwart.
"Ik moet zeggen dat ik het erg kan waarderen dat je je omdraaide en me aansprak. Dat heeft een vrouw nog nooit eerder bij me gedaan. Ben jij altijd zo brutaal?"
Brutaal? Ik? Hij moest eens weten.
Ik schudde mijn hoofd en zocht naar woorden.
"Het kwam meer omdat ik een afspraak met mezelf had gemaakt dat ik in het vervolg wat meer initiatief moest nemen."
"Nou, dan ben ik blij dat ik degene ben geweest die daarna langs kwam lopen." zei hij met een grijns.

Het was vooral die jongensachtige grijns die hem aantrekkelijk maakte. En zijn zelfverzekerde nonchalance. Verder was hij niet echt opvallend te noemen. Niet slank, maar ook niet heel breed. Ondefinieerbare haarkleur; beetje bruin, beetje blond. Rossige stoppels op zijn brede maar ook vlezige kaak. Neutrale kledingkeus. Maar zijn hele houding had die air. Een soort know how.

We hadden een heel gezellige middag en kletsten echt over van alles. Er was een klik. Er was chemie. En er was een vriendin: een fotootje in zijn portemonee en een terloopse opmerking. Omdat de opmerking wel heel erg terloops was, vroeg ik specifieker of hij al bezet was.

"Bezet, wat heet bezet. Ik heb een relatie, dat is zo, ja."
"Maar jullie zijn niet monogaam?"
"Jawel." Hij speelde met zijn servet en keek me niet aan.
"Dan ben je toch gewoon bezet?"
"Nou weet je, soms moet je de dingen niet zo letterlijk nemen." En toen keek hij me recht in mijn ogen, met diezelfde nonchalante en ietwat arrogante blik. De pretlichtjes waren weg en hij had nu iets dwingends.

Ik schoof mijn stoel naar achter, legde wat geld op tafel en gaf hem formeel een hand. Ik bedankte hem voor de gezellige middag, greep mijn jas en ik beende het café uit.

Er zijn momenten wanneer je moet weten dat je initiatief moet nemen en er zijn momenten wanneer je moet weten dat je het initiatief weer in moet trekken.