maandag 11 februari 2013

Fietsie foetsie

Van het weekend wilden de pannenkoekenjongen en ik in een opwelling bandjes gaan kijken in de stad. Zoals we vroeger gewend waren te doen fietsten we naar de Exit. Maar die was er niet meer. De Exit was Exit.

Jammer. En daar we ons er niet van tevoren in hadden verdiept of er ergens een leuk bandje speelde en het centrum van Rotterdam zo groot is dat de ene leuke tent wel heel erg ver van de andere leuke tent verwijderd ligt. Dus besloten we om naar café Boudewijn te fietsen. Band of geen band. Belgische biertjes achterover slaan is altijd leuk.

En het was inderdaad gezellig. Er bleken wat collega's van mijn pannenkoekenvriend rond te lopen. Best aardige jongens en ze vonden mij ook wel leuk. Ik hoefde nauwelijks mijn mond open te doen. Alleen kijken vonden ze blijkbaar al voldoende. Ook goed. Geef mij nog maar een biertje dan.

Eentje was wat minder schuw en durfde wel een praatje aan te knopen. Maar hij kwam op een stokpaardje terecht en stopte niet meer met kletsen. Door al het zware geelbruine vocht en de vermoeidheid weet ik eigenlijk niet meer waar het over ging. Dat wist ik op het moment zelf ook al niet helemaal eigenlijk. Maar geeft niet. Het was best oké. Weer een avond niet in mijn eentje doorgebracht en een soort van sociaal gedaan. Jee.

Toen we aftaaiden en buiten onze fietsen gingen opzoeken stond de pannenkoekenjongen van afgrijzen aan de grond genageld. Mijn fiets was weg. Ik besefte het nog niet helemaal. De dingen gingen een beetje traag in mijn hoofd die avond. We hadden bij aankomst onze fietsen aan elkaar gebonden met allebei onze kettingsloten. Dan stonden ze beter vast en waren we genoodzaakt om samen het pand te verlaten. Afspraak onder vrienden: samen uit, samen thuis. (Ieder naar zijn eigen huis dan wel, hè.)

Maar goed, mijn fiets was gejat. Het gekke was: zijn fiets stond er nog.
"Waarom ben je zo boos? Jouw fiets staat er toch nog?"
"Ja, maar ze hebben dus wel mijn dure kettingslot open gekregen om die van jou te kunnen jatten."
"Ja, dat is zo. Maar jouw fiets staat er nog."
"Waarom hebben ze dan alleen die van jou meegenomen?" vroeg hij verbolgen.
"Ik had een Hallelujah (ook wel bekend als Opoefiets). Die zijn erg gewild."
"Wat is er mis met mijn fiets?!"

De pannenkoekenjongen was behoorlijk uit zijn humeur. Maar omdat we nu nog maar één fiets hadden en toch allebei thuis moesten komen bood hij aan mij achterop te nemen en mij eerst naar huis te brengen. Dat vond ik erg galant van hem. Misschien speelde zijn schuldgevoel over mijn nog-steeds-niet-goed-werkende pc wel mee, terwijl hij daar toch zijn pannenkoeken voor had gehad (zie "Nieuwe redder in nood"). Afijn. Ik op de bagagedrager. Hij stevig trappen en nog steviger door blijven mopperen.
"Ik snap nog steeds niet waarom ze mijn fiets niet meegenomen hebben."
"Wees blij dat we jouw fiets nog hebben, anders hadden we kunnen lopen."
Hij trapte nog even verbeten door.
"Wat was er mis met míjn fiets?"
Ik hield me stevig vast, keek wat om me heen en zweeg.
Trap trap trap
"En het is nog wel een Batavus!"

Inmiddels luisterde ik al niet meer naar het gemopper. Ik had een liedje in mijn hoofd. Een liedje van heel vroeger die nu opeens omhoog was komen waaien.

Fietsie, foetsie is mijn fietsie
Ai waar is mijn fietsie
Zonder fietsie kan 'k nie fiets nie
Ach, mijn fiets is foetsie

(tekst en melodie van H. Broekhuizen)




8 opmerkingen:

  1. En nu? Naar de politie om een aangifte te doen? Had je fiets een nummer gegraveerd?
    (maak jij die tekeningen/schilderijen zelf?)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ja, aangifte gedaan. Toen ik zei: een zwarte Hallelujah keken ze me al meewarig aan. Geen fietsnummer. En gistermiddag gewoon weer een look alike gekocht bij de kringloop. Deze keer schilder ik er zelf bloemetjes op in opvallende kleuren. Dat schijnt de diefstal tegen te gaan :)

      Yep, tekeningen maak ik zelf. Bovenstaande is een eerste probeersel met photoshop. Het zal nog wel even gaan duren voor ik dat programma echt in de vingers zal hebben. Echt héél veel knopjes en mogelijkheden.

      Verwijderen
    2. ik zie dat ik mijn blogklok eens aan moet passen. Nu lijkt het wel alsof we nachtbrakers zijn :p

      Verwijderen
    3. Vandaar dat ik zo moe ben, ik wist al niet wat de oorzaak was.

      Verwijderen
    4. hehe

      dat komt omdat je een nachtje doorgehaald hebt met Laura

      Verwijderen
    5. Ik ben de one and only Nachtbraker ;-)

      Verwijderen
    6. ga je nu opeens wèl haantjesgedrag vertonen? ;p

      Verwijderen
  2. Een nachtje doorgehaald heb met Laura, zonder dat ik dat geweten heb? Dat moeten we dan eens overdoen, want dat wil ik mij zeker achteraf herinneren.

    BeantwoordenVerwijderen