Vang de vlieg

De pannenkoeken en verwijderde kattenharen ten spijt valt mijn pc nog steeds op de meest onverwachte momenten zomaar uit. Gister ben ik extra lang op de uni gebleven om daar mijn essay verder te kunnen schrijven zonder de stress van het om de drie minuten back-uppen. Toen ik laat en moe eindelijk thuis op de bank neerplofte ging de telefoon.
"Met Laura."
"Hoi met Jasper."
Ik schrik overeind. Weer helemaal wakker en klaar voor iedere onverhoedse aanval, van welke kant dan ook. Dat is die enneagrammenjongen!
"Hoe kom je aan mijn nummer?" vraag ik wantrouwiger dan achterdochtig.
"Ik heb zo mijn bronnen."
Ja, je hebt gewoon internet, eikel.
"Euh, waarom bel je me?"
"Je kwam maar niet online."
"Nee, ik had het nogal druk met andere dingen. Ik had even niet zo'n behoefte aan de datingsite."
"Ik dacht al, die is zeker op een date ofzo."
"Nee dat was ik niet. Maar als dat wel zo was, wat zou jou dat aangaan dan?"
"Niets natuurlijk. Dat zijn jouw zaken. Maar ik was gewoon een beetje ongerust. Ik zou niet willen dat je je zomaar in iets gevaarlijks stort."
Zijn stem klinkt laag en zalvend. Ook al maakten de woorden me zojuist furieus, de toon zorgt ervoor dat ik weer kalmeer. Als een hand die over mijn fluwelen opengesperde neusgaten streelt. Mijn god, een paardenfluisteraar.

"Iets gevaarlijks? Is dat hoe jij daten ziet?"
"Dat hangt ervan af met welke persoon je bent." Hij spreekt het uit op een toon alsof hij op zichzelf doelt.
"Maar ben jij dan gevaarlijk of juist niet?"
"Wat jij wilt." En weer laat hij een bepaalde spanning in de simpele woorden klinken. Ik vind het hele gesprek absurd. Hier heb ik niet eens zin in. Ik wil gewoon douchen, even op de bank hangen met kat, tv en chips en dan mijn bed in.
"Weet je Jasper. Op dit moment wil ik gewoon slapen. Als ik zin heb om te praten zie je me wel weer online verschijnen. Oké?"
"Dat is goed. Ik laat je aan jezelf over. Maar je kan me altijd bellen als je daar behoefte aan hebt."
Weer die geruststellende klank. Hoe doet hij dat?
"Euh, ja oké. Nou dààg."

Ik zet mijn mobiel uit en installeer mezelf naar wens op de bank. Kat doet niet mee, die vangt vliegen in het raamkozijn. Even blijf ik hem bekijken. Zo soepel en rustig als hij op de vlieg afloopt. Die heeft totaal geen argwaan en zoemt een beetje heen en weer tegen het glas en dan... BAM!! Een zwart fluwelen poot op zijn donder. Plat.