Vliegen. Dan vallen
Gewoon weer opkrabbelen
En verder lopen
Ik ben Laura, een levenslustige single meid van rond de 30 en beschrijf hier mijn ervaringen met daten en andere liefde en sex gerelateerde zaken. Ik zou het leuk vinden als je wilt reageren op mijn blogs.
vrijdag 18 januari 2013
donderdag 17 januari 2013
woensdag 16 januari 2013
Sneeuwpret in de stad
Toen ik gister wakker werd en mijn gordijnen open deed, zag ik dat de wereld bedekt was met een dikke laag maagdelijke witheid. SNEEUW!!!!
Het kind in mij sprong met beide handen uitgestrekt tegen de ruit. Ooooooo, spelen!
Ik wist niet hoe gauw ik in mijn twee lagen broek, sokken en truien moest springen. Op zoek naar mijn watervaste handschoenen what's apte ik een vriendin. "Ben jij vrij vandaag?"
"Heb werk afgezegd. Treinen rijden nu toch niet naar Utrecht. Ga het niet eens proberen."
"Mooi. Ik ga spijbelen van college vandaag."
"We hebben ijsvrij."
"Jaaa, zelf opgelegd."
"Ga je mee buiten spelen?"
"Jay, sneeuwpop maken!"
"Maar trams rijden nu ook niet echt. Hoe doen we dat?"
"Ik kom wel naar jou toe lopen."
Ik heb er bijna een uur over gedaan om bij mijn vriendin te komen, maar het was het waard. Wat een schitterende plaatjes om me heen. Het normaal zo grauwe en zakelijke Rotterdam was veranderd in een Winter Wonderland. Vaders trokken hun koters op sledes voort, honden dartelden en hapten in de sneeuw en pubers hielden sneeuwbalgevechten. Ik marcheerde met mijn stevige bruine winterlaarzen door de enkelhoge sneeuw de halve stad door. Met opzet kiezend voor de langere route die door parken en lanen voerde. De respectvolle combinatie van natuur en stad gaf me nog meer kippenvel dan normaal. Met sneeuw beladen boomtakken werden sprookjesachtig gereflecteerd in de glazen spiegelruiten van de moderne woontorens. Wat ook altijd zo fijn is aan sneeuw is dat het geluid absorbeert. De stad was heerlijk stil en verdoofd. Zo liep ik ongestoord verder in mijn eigen wereldje
Mijn vriendin was me tegemoet gelopen en samen maakten we een grappige sneeuwpop van de opgehoopte sneeuw op een bankje voor iemands huis. Omdat we gokten dat het huis bewoond werd door een alleenstaande man besloten we de sneeuwpop een paar mooie borsten te geven. Hopelijk kan hij het waarderen (zie foto in vorige blog).
Na een rondje door het park hebben we ons opgewarmd in een eethuisje met, natuurlijk, een warme kop chocolademelk met slagroom. Een passende tussenstop. Daarna liepen we over een paar witte paden door het bos en merkten toen dat dit toch wel erg vermoeiend was. Onze oortjes gloeiden ondertussen al aardig van de kou. Maar gelukkig was haar huis niet ver en na één voor één onder de douche te zijn gesprongen maakte ze een voedzaam diner voor ons klaar. Rozig op de bank met een glas rode wijn voelde ik me voldaner dan ooit.
Eigenlijk wil ik iedere dag wel ijsvrij.
Het kind in mij sprong met beide handen uitgestrekt tegen de ruit. Ooooooo, spelen!
Ik wist niet hoe gauw ik in mijn twee lagen broek, sokken en truien moest springen. Op zoek naar mijn watervaste handschoenen what's apte ik een vriendin. "Ben jij vrij vandaag?"
"Heb werk afgezegd. Treinen rijden nu toch niet naar Utrecht. Ga het niet eens proberen."
"Mooi. Ik ga spijbelen van college vandaag."
"We hebben ijsvrij."
"Jaaa, zelf opgelegd."
"Ga je mee buiten spelen?"
"Jay, sneeuwpop maken!"
"Maar trams rijden nu ook niet echt. Hoe doen we dat?"
"Ik kom wel naar jou toe lopen."
Ik heb er bijna een uur over gedaan om bij mijn vriendin te komen, maar het was het waard. Wat een schitterende plaatjes om me heen. Het normaal zo grauwe en zakelijke Rotterdam was veranderd in een Winter Wonderland. Vaders trokken hun koters op sledes voort, honden dartelden en hapten in de sneeuw en pubers hielden sneeuwbalgevechten. Ik marcheerde met mijn stevige bruine winterlaarzen door de enkelhoge sneeuw de halve stad door. Met opzet kiezend voor de langere route die door parken en lanen voerde. De respectvolle combinatie van natuur en stad gaf me nog meer kippenvel dan normaal. Met sneeuw beladen boomtakken werden sprookjesachtig gereflecteerd in de glazen spiegelruiten van de moderne woontorens. Wat ook altijd zo fijn is aan sneeuw is dat het geluid absorbeert. De stad was heerlijk stil en verdoofd. Zo liep ik ongestoord verder in mijn eigen wereldje
Mijn vriendin was me tegemoet gelopen en samen maakten we een grappige sneeuwpop van de opgehoopte sneeuw op een bankje voor iemands huis. Omdat we gokten dat het huis bewoond werd door een alleenstaande man besloten we de sneeuwpop een paar mooie borsten te geven. Hopelijk kan hij het waarderen (zie foto in vorige blog).
Na een rondje door het park hebben we ons opgewarmd in een eethuisje met, natuurlijk, een warme kop chocolademelk met slagroom. Een passende tussenstop. Daarna liepen we over een paar witte paden door het bos en merkten toen dat dit toch wel erg vermoeiend was. Onze oortjes gloeiden ondertussen al aardig van de kou. Maar gelukkig was haar huis niet ver en na één voor één onder de douche te zijn gesprongen maakte ze een voedzaam diner voor ons klaar. Rozig op de bank met een glas rode wijn voelde ik me voldaner dan ooit.
Eigenlijk wil ik iedere dag wel ijsvrij.
dinsdag 15 januari 2013
Sneeuw
Abonneren op:
Posts (Atom)